ကိုပါႀကီး ႏွင့္ လူသတ္ေသာ စစ္တပ္

 (တူေမာင္ညို) (မိုးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၄

စစ္တပ္က သတ္လုိ႔ ေသရတဲ့အထဲမွာ “ကိုပါႀကီး” က ပထမဆုံးမဟုတ္သလို၊ ေနာက္ဆံုးလည္းမဟုတ္ေသးဘူး။ မၿပီးဆံုးေသး တဲ့  ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးထဲမွာ စစ္တပ္ကသတ္လို႔ “ကိုပါႀကီး”လို ေသခဲ့ၾကရသူေတြေျမာက္မ်ားစြာရွိပါတယ္။  “ကိုပါႀကီး” က ေယာက်္ား သားမို႔ ႏွိပ္စက္ညွင္းပမ္းၿပီး အသတ္ခံရတာပဲ။ “ကိုပါႀကီး” ေနရာမွာ မိန္းမသားတစ္ေယာက္သာဆိုရင္ မေသခင္ မဖြယ္မရာအလုပ္ခံရ ဦးမွာေသခ်ာတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အေစာပုိင္းက ျဖစ္ပြားတဲ့တုိက္ပြဲေတြမွာ စစ္တပ္က ဖမ္းထားတဲ့ ရြာသားကိုေတာင္ မဖြယ္ မရာလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းထြက္ေပၚခဲ့ေသးတာမို႔ စစ္္တပ္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ယုတ္မာမႈေတြက ကမ္းကုန္ေအာင္ ဆိုးဝါးရုိင္းစုိင္းပါတယ္။

စစ္တပ္ဆိုတာ ဟုိတုန္းကလည္း လူသတ္ခဲ့တယ္၊အခုလည္းသတ္ေနတယ္၊ ေနာင္လည္းသတ္ေနဦးမွာပဲ။ “၂၀၀၈  အေျခခံ ဥပေဒ” ဆုိတာ စစ္တပ္ကို ထင္ရာစုိင္းခြင့္လိုင္စင္ေပးထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒျဖစ္တယ္။ စစ္သားအမတ္ေတြက “ပုဒ္မ ၄၃၆ ” မျပင္လို ဘူးလို႔ ေျဗာင္ေျပာထားၿပီမဟုတ္ပါလား။

ဗိုလ္ေနဝင္းတုိ႔ ၁၉၆၂ အာဏာသိမ္းၿပီးေတာ့ (လြတ္ေတာ္အမတ္) သီေပါေစာ္ဘြားစပ္ၾကာဆုိင္ဖမ္းဆီးခံရၿပီး အသတ္ခံရပါ တယ္။အေလာင္းပင္ျပန္မရပါဘူး။ ဒီေန႔အထိလည္း လက္သည္တရားခံဘယ္သူဆုိတာမေပၚပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္တပ္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးက သတ္ပစ္တယ္ဆိုတာေတာ့ လူတုိင္းသိတယ္။ အျခားေသာ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက လူေတြကိုလည္း တုိက္ပြဲ မွာ အရွင္ ဖမ္းမိေပမယ့္ ထြက္ေျပးလို႔ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးရတယ္။ အေသဖမ္းမိတယ္ဆုိၿပီး လက္စတုန္းစီရင္ခဲ့တာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္း တုိ႔စစ္တပ္ ပဲျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔စစ္တပ္က ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တာ၊ မုဒိန္းက်င့္တာတုိ႔နဲ႔ပတ္သက္လာရင္ လက္ယဥ္ေနတဲ့ ေသြး ဆာေနတဲ့ ဖက္ဆစ္စစ္တပ္ျဖစ္တယ္။

“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”  မရွိခင္ကလည္း စစ္တပ္တပ္က ဒီလိုပဲလူသတ္ပါတယ္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ရွိလာေတာ့လည္း စစ္တပ္က လူသတ္ေနဆဲပါပဲ။ ဘာမ်ားထူးျခားပါသလဲ။ စစ္တပ္က လူသတ္ပါတယ္လို႔ ေအာ္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းကေလးေတာ့ရလာပါ တယ္။ “ေအာ္လုိ႔ရတဲ့” အခြင့္အလမ္းကေလးပဲရတာပါ။ ဒိထက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ စစ္တပ္က ခုိးေၾကာင္ခုိး ဝွက္ ထုတ္ျပန္တဲ့ေၾကညာခ်က္မွာပဲၾကည့္ပါ။ ဖမ္းမိထားတာကို “ေသနတ္လုၿပီးေျပးဖို႔ႀကိဳးစားလို႔ ပစ္ခတ္ဖမ္းဆီးရာမွာ ေသဆံုးသြားတယ္” တဲ့။ တခါထဲကိစၥျပတ္ေၾကညာထားပါတယ္၊ သူတုိ႔ ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္းသတ္ျဖတ္လို႔ ေသသြားရတဲ့လူ၊ ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္ေတာ့တဲ့လူကို တခါထဲ တရားခံေတာင္ လုပ္ထားလိုက္ေသးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေသးသိမ္စုတ္ပဲ့ပါသလဲ။

ဒီလို စစ္တပ္က ေျဗာင္က်ဴးလြန္တဲ့ လူသတ္မႈကို ဘယ္သူေတြက၊ ဘယ္ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ကန္႔ကြက္ရႈံ႕ခ်ပါသလဲ။

လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ အတိုက္အခံပါတီနဲ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြဆီက ဘာသံမွ မၾကားရပါဘူး။ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း၊ သာသာနာေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း (ဗိုလ္)ဦးဆန္းဆင့္ကို ေထာင္ ၁၃ ႏွစ္ခ်တာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ၾကတဲ့၊ လက္မွတ္ထိုးၿပီးအသနားခံစာဝုိင္း တင္ ၾကတဲ့  လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြနဲ႔ သက္ဆုိင္ တဲ့ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြဟာ ကိုပါႀကီးကိစၥမွာေတာ့ သိပ္ကိုေနႏုိင္လြန္းၾကတာဟာ စစ္တပ္ က လူသတ္တဲ့ကိစၥလိုပဲ ေျဗာင္အက်ဆံုး ေရငုံနႈတ္ပိတ္ေနမႈပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္တာကိုသိပါလ်က္နဲ႔ ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္ျခင္း မျပဳတာဟာ ႀကီးမားတဲ့ တာဝန္ပ်က္ကြက္မႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခုလို ေရငံုႏႈတ္ဆိတ္ေနတာကလည္း တနည္းအားျဖင့္ စစ္တပ္က လူသတ္မႈက်ဴးလြန္တာကို သြယ္ဝုိက္ေသာ အားျဖင့္ အားေပးေနတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

စာနယ္ေကာင္စီ (ယာယီ) ကထုတ္ျပန္တဲ့ေၾကညာခ်က္ကေတာ့ျဖင့္ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ (ယာယီ) ဘာလဲဆိုတာကို ေဖာ္ျပတဲ့ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ တာဝန္ေက်/ဝတၱရားေက်ထုတ္ျပန္တဲ့ေၾကညာခ်က္ကေလးျဖစ္လုိ႔ေနပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း ေကာင္စီ ( ယာယီ) ရဲ႕ ေနရာမွာ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ (ရယ္စရာ) လို႔ ေျပာင္းသင့္ပါတယ္။

၂၆ ေအာက္တိုဘာမွာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ မိန္႔ခြန္းေတြေျပာၾကတဲ့ “၈ ပူး ၿငိမ္းပြင့္ေတြ” ကိုၾကည့္ၾကပါစုိ႔။ သူတုိ႔ေဟာေျပာခ်က္ေတြက “ဆူပြက္ေနတဲ့ ေရေႏြးအိုးထဲက ေရကို ခြက္တစ္ခုနဲ႔ခပ္ယူၿပီး အဲဒီ ဆူပြက္ ေနတဲ့အိုးထဲ ျပန္ေလာင္းထည့္တာမ်ိဳးနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူေနပါတယ္”။

 ဒီလိုလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ခဏတာအားျဖင့္ေတာ့ အိုးထဲမွာ ဆူပြက္ေနတဲ့ေရေတြဟာ ယာယီအားျဖင့္ ၿငိမ္သက္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္လာမယ့္လူထုရဲ႕ အံုႂကြမႈကိုအခ်ိန္ဆြဲလိုက္တယ္၊ တားဆီးထားလိုက္တယ္လို႔ျမင္တယ္။ ႀကီးမားတဲ့ အံုႂကြမႈႀကီးအျဖစ္မခံဘဲ၊ အံုႂကြမႈေလးတစ္ခု ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဥပမာေရျပည့္လွ်ံေနတဲ့ ေရကာတာႀကီးကို ေရကာ တာႀကီးက်ိဳးသြားမွာစိုးတဲ့အတြက္ ေရတခ်ိဳ႕ကို ႀကိဳတင္အစီအစဥ္ရွိရွိ ေဖာက္ထုတ္/လႊဲထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ အလားတူေနပါ တယ္။ ယေန႔ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေျခအေနက  အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ မတရားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္လွ်ံလာေနတဲ့ ေရကာတာႀကီးနဲ႔တူေနပါတယ္။ အုပ္စိုးသူေတြက ဘာသာေရးလူမ်ိဳးေရးမိႈင္းတုိက္မႈေတြနဲ႔ လမ္းလႊဲၿပီး ယာယီအားျဖင့္ ေရွာင္လႊဲဖုိ႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ “အတိုက္အခံ” လုိ႔ဆိုသူေတြကလည္း လမ္းမေပၚက အံုႂကြမႈေတြျဖစ္လာမွာကို စုိးရိမ္ပါတယ္။

ဒီလိုထိန္းႏုိင္ဖုိ႔ဆိုရင္ ပထမဆံုးလိုအပ္ခ်က္က ကိုပါႀကီးသတ္ျဖတ္ခံရမႈအေပၚ ထင္ရွားတဲ့သူေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ဘယ္လိုသေဘာထားတစံုတရာမွ ႀကိဳတင္ထုတ္ျပန္ခ်က္ေၾကညာျခင္းမျပဳဖို႔ပါပဲ။

ထင္ရွားသူေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက တစံုတရာမွတ္ခ်က္ျပဳျခင္း၊ ေဝဖန္၊ရႈံ႔ခ်ျခင္း၊ ကန္႔ကြက္၊ ဆန္႔က်င္ျခင္းမရွိတဲ့အခ်က္ကလည္း လက္ေတြ႔မ်က္ျမင္ပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ၂၆ ေအာက္တိုဘာ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမေရွ႕က ပြဲဟာ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ဘဲ၊  “သမၼတႀကီးကို ဦးတုိက္ၿပီး ေတာင္းဆိုပါတယ္”တုိ႔၊ အခုလိုမတရားမႈေတြကို အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေၾကာင့္သက္သက္နဲ႔ ႏႈတ္ပိတ္ေနရမယ့္၊ ႏွာစီးေန ရ မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳးကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔လက္မခံႏုိင္ဘူး၊ အမ်ိဳးသားလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ထံေတာင္းဆုိတယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တင္ ေျမွာက္လို႔မရတဲ့ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ကို သူတုိ႔အမူအက်င့္ေတြအျမန္ဆံုးျပင္ပါလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္ ”ဆိုတဲ့  စကားလံုးေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ သြားၿပီး တိက်တဲ့ အေရးဆုိမႈေတြပါမလာဘူး။ ရဲကလည္း လာတယ္ဆုိရံု စတိပဲလာၿပီး ျပန္သြားတာကလည္း မထူးဆန္းဘူးလား။

(အစိုးရနဲ႔အတုိက္အခံ)တာဝန္ရွိသူေတြ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ႀကိဳတင္ညွိႏိႈင္းအာမခံၿပီး ေဆာင္ရြက္သြားၾကသလိုမ်ိဳးပါပဲ၊ ဒီပြဲမွာပြဲ ထိန္းသြားတာ၊ (crowd control) လုပ္သြားတာ သိပ္ၿပီး စည္းကမ္းေသဝပ္လြန္းလွပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မသကၤာစရာေကာင္းပါတယ္။ ေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီးစံုစမ္းစစ္ေဆးေပး ဖုိ႔ေတာင္းဆိုခ်က္ဆို တာက လည္းတိုးတိမ္လြန္း လွပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်န္ရစ္သူမုဆုိးမ ခမ်ာ၊ စစ္တပ္က ေပးတဲ့ ေလွ်ာ္ေၾကးဆုိတာနဲ႔ ႏွစ္သိမ့္ေၾကနပ္ရမယ့္ ကိန္းဆုိက္ေနပါ တယ္။

 ကိုပါႀကီးက်န္ရစ္သူမုဆုိးမရဲ႕ စကား ကေတာ့ ေတာက္ေျပာင္လွပါတယ္။ “စစ္တပ္ရဲ႕ဘယ္လို ကူညီေထာက္ပံ့မႈမ်ားေပးအပ္ မည္ ဆိုသည္ကို (လံုးဝ) လံုးဝ လက္မခံပါ”တဲ့။ အမႈကိုဆက္လက္ေဖာ္ထုတ္သြားမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ “ကိုပါႀကီးအသတ္ခံရမႈ” ဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ၊“တည္ဆဲဥပေဒ” ၊ “တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ” စတဲ့ ဘာ ဘာညာညာေတြ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုပင္ ေျပာေဟာေနေပမယ့္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ေတြဟာ မလံုၿခံၿမဲ မလံုၿခံဳ ဘူး၊ စိတ္မခ်ရဘူး၊ မကာကြယ္ႏုိင္ဘူး၊ စစ္တပ္က အခ်ိန္မေရြးဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကို အရွင္းလင္းဆံုးေဖာ္ျပေနတဲ့ အခ်က္သာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုမတရားအသတ္ျဖတ္ခံရမႈအေပၚမွာ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္၊ အတိုက္အခံပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆို သူေတြဆီက ဘယ္လိုေျပာသံဆုိသံမွမၾကားရတာကလည္း စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီရဲ႕စံက်ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း။