ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ တပ္တြင္းေပါက္ကဲြသံမ်ား - အပိုင္း (၂)

(စည္းလံုးျခင္းရဲ႕အင္အား)

ေလယာဥ္ေမာင္းသင္တန္းဆင္းပဲြတစ္ခုတြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားေနေသာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္(ေလ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမတ္ဟိန္း

ေဆာင္းပါးရွင္ – ေ၀ဟင္ (ျပည္တြင္းမွ တပ္မေတာ္ (ေလ) အရာရွိ တစ္ဦး)

စစ္တကၠသိုလ္တည္ရွိရာ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ဟာ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီတဲ့ ဗိုလ္ေလာင္း ေစ်းကြက္ႀကီး၊ ထိုမွတဖန္ အရာရွိသင္တန္းသား ေစ်းကြက္ႀကီးနဲ႔ လက္ညိဳး ထိုးမလဲြေသာ စစ္ဗိုလ္တို႔ က်က္စားရာ  ေျမယာျဖစ္ေနေပၿပီ။ အလ်ဥ္းသင့္လို႔ ေျပာျပပါအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔  အပတ္စဥ္မွာ ေလတပ္ က တပ္ၾကပ္ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕သား ပါလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လည္း  ေလတပ္ကို စိတ္၀င္စားသူမို႔ မၾကာခဏ ေလတပ္အေၾကာင္းေတြ သူ႔ကို ေမးျဖစ္ပါတယ္။  သူကလည္း ေလသူရဲေတြ ေမွာင္ခိုေခတ္မွာ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ပစၥည္းသယ္ပုံေတြ၊ ေလယာဥ္ဆီ  ဘယ္လိုခ်န္ၿပီး ဘယ္လို ထုတ္ေရာင္းပုံေတြကအစ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါတယ္။

ေလယာဥ္ဆီအျပင္ကိုမထုတ္မီ ေလယာဥ္႐ံုနံေဘးက ေရေျမာင္းထဲမွာ အိတ္ေတြထားၿပီး  သြန္ခ်ထားရေၾကာင္း၊ ၿပီးမွ ဆာလာအိတ္လို အိတ္ ေတြနဲ႔ စက္ဘီးေပၚတင္ၿပီး  ဒိုင္ကိုပို႔ရေၾကာင္း၊ ဒိုင္ဆိုတာကလည္း ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းေတြပဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ သယ္ပို႔ေပးတဲ့အခါ စစ္သည္ေတြက  အလွည့္က်လုပ္ရတာျဖစ္ၿပီး ရဲေဘာ္ တိုင္းဟာ Carry လုပ္ခ်င္သူမ်ားေနလို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဆီေရာင္းရေငြကို အုပ္မွဴးႏွင့္ အုပ္စက္မႈလက္မႈ အရာရွိ (EO) က  ခဲြယူေၾကာင္း၊ ပ်ံသန္း ေရးက ၆၀ % နဲ႔ စစ္သည္မ်ားဘက္က ၄၀% ရေၾကာင္း၊  သက္ဆိုင္ရာ စခန္းမွဴး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တပ္ရဲ၊ ေလေၾကာင္းထိန္းေမွ်ာ္စင္  စတာေတြကို လည္း နာရီအျပည့္ မပ်ံတာေတြ၊ ဆီခိုးထုတ္ရာလမ္းေၾကာင္းလုံၿခဳံမႈ  စတာေတြအတြက္ ခဲြေ၀ေပးရေၾကာင္း သူေျပာျပခဲ့ရာမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း  ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ) ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ေရးေလ့က်င့္ခန္းႀကီးကို ဧရာ၀တီတိုင္း၊ သာေပါင္း ၿမိဳ႕နယ္မွာ လုပ္ခဲ့စဥ္က ပုသိမ္ၿမိဳ႕ဧရိယာတ၀ိုက္ ေရတပ္သေဘၤာမ်ားဟာ ဆီေပပါလိုက္ ထုတ္ေရာင္းခ်လိုက္လို႔ ေမွာင္ခိုစက္သံုးဆီ ေစ်းကြက္ ျပဳတ္က်ကုန္တယ္။ ၾကည္းတပ္နဲ႔ေလတပ္ေတြဟာ ဆီကို ခ်ိန္ခြက္နဲ႔ခ်ိန္ ၿပီး ထုတ္ေရာင္းခ်ေပမဲ့ ေရတပ္က ေပပါလိုက္ ထုတ္ေရာင္းလိုက္လို႔ မ်က္လံုးျပဴးစရာ စံခ်ိန္က်ဳိးသြားတာေပါ့။

 မိတၱီလာၿမိဳ႕ ရွမ္းတဲရွိ ေလေၾကာင္းအတတ္သင္ေလတပ္စခန္း

သူ႔အေမကလည္း သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္တိုင္း  အေဖက Duty အငွားေစာင့္ၿပီး မင္းကို ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တာမို႔ စာႀကိဳးစား၊  အရာရွိျဖစ္ရင္ ေက်းဇူးျပန္ ဆပ္လို႔ ေျပာတယ္ဆိုရာ ကၽြန္ေတာ္မွ Duty  အငွားေစာင့္တယ္ ဆိုတာ ဘာလဲဟု ေမးၾကည့္ပါတယ္။ ေလတပ္ထဲမွာ အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ သူမ်ားရွိေၾကာင္း၊ စပယ္ယာ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး စတဲ့ ျပင္ပအလုပ္မ်ား လုပ္ပါက လစာထက္ပိုတဲ့ ၀င္ေငြရၾကေၾကာင္း၊ အဲဒီလို အလုပ္ေတြသြား လုပ္သူေတြ  ကိုယ္စား ဂ်ဳတီအငွားေစာင့္ၾကရာမွာ ကြ်န္ေတာ္က လုံၿခဳံ ေရး အျမင္နဲ႔  ေသနတ္ကို လူစားထိုးျပီးထုတ္လို႔ ရလို႔လားလို႔ ေမးရာ သူကရီပါေတာ့တယ္။

ငါ့အေဖ ေလတပ္မွာက ကင္းေစာင့္ရင္ ေသနတ္မထုတ္ရပါဘူးတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း  ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ ေနာက္တစ္ခုကို ၾကားရျပန္ပါတယ္။ တန္ဖိုးမ်ားစြာေသာ  ေလယာဥ္မ်ားရွိရာ ေလတပ္မွာ ကင္းတာ၀န္ ေစာင့္ တာ ေသနတ္မထုတ္ရဘူးတဲ့၊  အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး ကင္းအငွား ေစာင့္ခိုင္းတယ္ဆိုပဲ၊ ဆီေတြေရာင္းၿပီး  ႏိုင္ငံေတာ္ပစၥည္းေတြကို ကိုယ္ က်ိဳးရွာစားေနၾကတယ္။

ငါေလတပ္ထဲ  ေရာက္ရင္ေတာ့ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့လို႔ ေတးထား လိုက္မိပါတယ္။ မယုံတ၀က္၊ ယုံတ၀က္နဲ႔ ေလတပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ “ဟုတ္ပါ့မလား  ေမာင္ကာလုေရ” လို႔ ေတြးထင္ထားခဲ့သမွ် ဟုတ္ရံုမက ပိုေတာင္ပိုေနေၾကာင္း  ေတြ႕ရပါေတာ့ တယ္။ ေမွာင္ရီပ်ိဳးတာနဲ႔ ရိပ္သာေဘးမွ လမ္းေလးဟာ တမာရနံ႔အစား  ဆီနံ႔ေလးမ်ားသင္းေနသလို စက္ဘီးကိုယ္စီျဖင့္ လူးလားေခါက္ျပန္ စည္ကားေနပါေတာ့တယ္။ သူ႔အရပ္ႏွင့္ သူ႔ဇာတ္မို႔ မထူးဆန္းၾကေပမဲ့ အခုမွ ေရာက္လာတဲ့  ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ထူးဆန္းေနတာေပါ့။ သခင္မ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ဗမာဘဲ  ၾကားဖူးခဲ့ေပမဲ့ သူခိုးမ်ိဳးေဟ့ ဒို႔ဗမာလို႔ ထျပီး ေၾကြးေၾကာ္ခ်င္စိတ္ေတာင္  ေပါက္မိပါရဲ ႔။ ေမးၾကည့္မိေတာ့ ဒီလိုပဲ အသက္ဆက္ၿပီး ရွာေကၽြးေနရတာပဲ၊  မထူးဆန္းပါဘူးတဲ့။

ေလတပ္မွာ ရစရာလမ္းဟာ ဒါပဲရွိတာကိုး၊  ဂိတ္လည္းမရွိ၊ သစ္ကြက္ လည္း မရွိ၊ လည္ပင္းညႇစ္စရာ နယ္ေျမလည္း မရွိ၊ သူမ်ား  မ်က္ရည္နဲ႔ ကိုယ့္အတြက္ရွာတာမဟုတ္ပဲ ေလသူရဲက အသက္ႏွင့္ရင္းၿပီး  ဆီအမ်ား ႀကီးခ်န္လို႔ ေျမျပင္အေရာက္ ဆင္းလာေပးသလို စက္မႈအရာရွိ/စစ္သည္ ေတြကလည္း အျပင္အေရာက္ ဆီထုတ္ေပး၊ က်န္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရာရွိ/ စစ္သည္ေတြကလည္း ေဘးရန္မရွိရေအာင္ ကူညီေပးနဲ႔ ေလတပ္ရဲ႕ သုံးနား ညီႀတိဂံပုံအတိုင္း  ပ်ံသန္းေရး/စက္မႈလက္မႈ/အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သံုးခုဟာ ဘက္ညီညီလႈပ္ရွားၿပီး သမၼာအာဇီ၀နဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကရတာဆိုပဲ။

 တပ္မေတာ္ (ေလ) မွ G(4) အမ်ဳိးအစားေလ့က်င့္ေရးေလယာဥ္တစ္စီး

အင္း…. ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း  ဟုတ္သလိုလိုေတာ့ ရွိသား။ ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြလည္း အစဥ္အဆက္ ဒီလိုဘဲ လုပ္ၾက  ရေပေတာ့မေပါ့။ အင္း….ေခတ္မွီဖြံ႔ျဖိဳး တိုးတက္ပါတဲ့ ဒို႔ တပ္မေတာ္ကြ။ ကဲ  ဒါကေတာ့ ထား ပါေလ။ ကင္းေစာင့္တာ တခ်ိဳ႕တပ္ေတြက ေသနတ္လည္းမပါဘူး။ တခ်ိဳ႕တပ္က်ေတာ့ ေသနတ္ပါၿပီး က်ည္ဆံထုတ္မေပးထားဘူး။ တခုခု ျဖစ္ ရင္ ဘာလုပ္မွာလဲ၊  ခဲနဲ႔ထုမွာလားဆိုေတာ့ ၂ ခ်က္ ရွိတယ္တဲ့၊ လက္နက္အစုံအလင္ မထုတ္ေပးထားေတာ့  Duty အငွားေစာင့္တဲ့သူ ေတြအတြက္ ပိုအဆင္ေျပတယ္တဲ့။ ငမူးေတြ၊ ေသနတ္နဲ႔  ျပႆနာရွာတဲ့ အမႈ၊ လက္နက္နဲ႔ စစ္ေျပးမႈလို အမႈေတြကို ရွင္းစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့တဲ့။ ဒါလဲ ဟုတ္ျပန္ေရာ။ ျပီးေတာ့ ေျပာေသးတယ္၊ ဘယ္သူကမွလည္း  ေလတပ္ကို ဒုကၡမေပးပါဘူးကြာ၊ “၈၈” မွာကတည္းက အေစာဆံုးထြက္ ဆႏၵျပလို႔  ျပည္သူေတြက ခ်စ္ၿပီးသားပါတဲ့။

ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ ေလသံနဲ႔  ေျပာရရင္ေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေ၀ ဟင္ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ပါဦးမည္လဲ” ေပါ့။  ဒါနဲ႔ Duty အငွား ေစာင့္တဲ့ ကိစၥဘက္ လွည့္ၿပီး စပ္စုရပါေတာ့တယ္။ အရင္ကေတာ့  အငွားေစာင့္ခ တစ္ရက္ကို က်ပ္ ၂၀၀/၃၀၀ ပါ၊ လစာေတြ တိုးေတာ့ က်ပ္ ၁၀၀၀ ကေန  ၂၀၀၀ အထိ ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။ တပ္ခဲြ ၃ ခဲြရွိရင္ ၃ ရက္ တစ္ႀကိမ္ Duty က်ေတာ့  အငွားလိုက္တဲ့သူေတြ ပိုတြက္ေျခကိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္က်တာ၀န္မွဴးအရာရွိနဲ႔လည္း အငွားေစာင့္ခက တိုက္ ရိုက္ အခ်ိဳးက် ေသးတယ္ ဆိုပါတယ္။  ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ကင္းအၿမဲစစ္ တဲ့ တာ၀န္မွဴးအရာရွိ ကိုတိက်မ်ားရဲ႕ တာ၀န္က်တဲ့ရက္မွာဆိုရင္ေတာ့ ပုံမွန္ေစ်းထက္ ပိုေပးရတယ္တဲ့။ မွတ္သားစရာေလးပါေနာ္။

ေနာက္ေဆာင္းပါးမ်ားမွာ ပ်ံသန္းေရးအုပ္ေတြရဲ႕ ၄၀% - ၆၀ %  ကိစၥေတြကို ထပ္ေျပာျပပါဦးမယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ဘဲ စစ္တပ္ထဲက တကယ့္ဘ၀ေတြကို  စာဖတ္သူေတြ သိခြင့္ရၿပီး ထူးဆန္းေသာစကား ေတြ ၾကားရသလို ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ။  သိၿပီးသား ညီေနာင္မ်ားကေရာ ကၽြန္ေတာ့္ တင္ျပခ်က္မွာ လိုေနေသးရင္  ထပ္ျဖည့္ေပးၾကေစလိုပါတယ္။

ေဆာင္းပါးရွင္ - ေ၀ဟင္ ရဲ႕ ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စ တပ္တြင္းေပါက္ကဲြသံမ်ား - အပိုင္း (၃) ကို  http://photayokeking.org မွ ဆက္လက္ေဖာ္ျပ သြားပါမယ္