Friday, November 8, 2013

အာဏာရွင္ဗိုလ္္ေနဝင္း၏ဇာတ္သိမ္းခန္း – အပိုင္း(၄)

(မုိးမခ)


သန္းဝင္းလိွဳင္၊ ႏို၀င္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၃
ဇာတာစန္း လဂ္တက္ခဲ့စဥ္
          ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရၿပီးေနာက္ သခင္ႏု ယာယီႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ ၁၉၄၇ ေအာက္တိုဘာ ၈ ရက္တြင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးအျဖစ္ ဗိုလ္လက်္ာ၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္း၊ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာၾကာဒိုး၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္းမွဴးအျဖစ္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္သင္းတို႔အား ခန္႔အပ္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ေနဝင္းအား ၁၉၄၇ ဒီဇင္ဘာလ ၂ ဝ ရက္ေန႔တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့သည္။


          ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ၁၉၄၈ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ရ႐ွိၿပီး သုံးလနီးပါးအခ်ိန္တြင္ ျပည္တြင္းစစ္မီး စတင္ေတာက္ေလာင္ခဲ့ေလသည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ျဖဴ၊ ေကအန္အို စသည့္ပါတီအဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးတို႔၏ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။

          ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ျမန္မာျပည္တြင္ ျပည္တြင္းစစ္မီးႏွင့္အတူ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑သည္ ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ ျမင့္တက္လာေသာ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑ႏွင့္အတူ ကံၾကမၼာျမင့္တက္လာသူမွာ ေနာင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းျဖစ္လာမည့္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေနဝင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေနဝင္းသည္ ၁၉၄၈ ဇူလိုင္ ၁၆ တြင္ လက္ဝဲညီညြတ္ေရးေကာင္စီကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ဥကၠဌ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အတြင္းေရးမွဴးမွာ ဦးသိန္းေဖ (သိန္းေဖျမင့္) ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးေနရာ ခန္႔ထားေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာတူညီမႈ မရသျဖင့္ လက္ဝဲညီညြတ္္ေရးေကာင္စီ၏ အာဏာသိမ္းေရး အစီအစဥ္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ 


        ထိုစဥ္က ဗိုလ္ေနဝင္းအား ဇာတာစန္းလဂ္တက္ေစခဲ့သည့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ -
(၁) လက္ဝဲညီညြတ္ေရးေကာင္စီ၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ဗိုလ္လက်္ာသည္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရျခင္း။

(၂) တပ္မေတာ္အတြင္း၌႐ွိေသာ ဗကပ အႏြယ္ဝင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္ စစ္သည္မ်ား တပ္တြင္း၌ ဆက္လက္ မေနေတာ့ဘဲ (မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ) ေတာခိုၾကျခင္း။

(၃) ကရင္သူပုန္ကိစၥေၾကာင့္ ကရင္အမ်ိဳးသား စစ္အရာ႐ွိမ်ားကို သံသယ ႐ွိလာျခင္း။

(၄) ဖဆပလ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္းမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြကဲ့သို႔ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဗိုလ္ေနဝင္းကို ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမား၊ ပါတီ၊ ဂိုဏ္းဂဏ အေရာင္မ႐ွိသူအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၿပီး မိမိတို႔၏အတြင္းလူအျဖစ္ လက္သပ္ေမြး ေျမွာက္စားခဲ့ျခင္း။

(၅) ဖဆပလ ဥကၠဌႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သခင္ႏုကလည္း ဗိုလ္ေနဝင္းကို အခ်ိဳသတ္စည္း႐ုံးၿပီး မိမိႏိုင္ငံေရး အက်ိဳးငွာ အသုံးခ်ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္း စသည့္အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပသည္။

          ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ ၁၉၄၈ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ဒုတိယစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၊ ဒုတိယစစ္ေသနာပတိ ၊ ၾသဂုတ္လ ၁၃ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။

          အမွန္စင္စစ္ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ ၁၉၄၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္သြားခဲ့ရေသာ ဗိုလ္လက်္ာကို လိုလားသူ မဟုတ္ေခ်။ အလားတူပင္ တပ္တြင္း၌႐ွိေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၀င္ စစ္ဗိုလ္မ်ားကိုလည္း လိုလားသူ မဟုတ္ေပ။ ထိုသူမ်ားကို မလိုလား႐ုံသာမက (တပ္တြင္း၌ ၎တို႔႐ွိေနခဲ့လွ်င္ စစ္တပ္အေပၚ မိမိထင္သလို ခ်ယ္လွယ္တည္ေဆာက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။)

          ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္၊ ဗိုလ္စိန္တင္၊ ဗိုလ္သိန္းတန္ စသည့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားက အာဏာသိမ္းရန္ ႀကံစည္ေနစဥ္ ၎တို႔ႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းရန္လုပ္ၿပီး တကယ္တမ္း လုပ္ကိုင္ၾကေသာအခါ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳကာ ေနခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္ဆုံး၌ ကြန္ျမဴနစ္ စစ္ဗိုလ္မ်ား ေတာတြင္း ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

          ယင္းေနာက္ ေကအင္ဒီအို အေရးအခင္းေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စမစ္ဒြန္း ရာထူးမွ အနားယူခဲ့ရရာ ၁၉၄၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ဗမာ့တပ္မေတာ္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္၊ စစ္ေသနာပတိ ျဖစ္လာခဲ့သည္။  တဖန္ ၁၉၄၉ မတ္လ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ ကံဇာတာ စန္းလဂ္တက္မႈသည္ ဤမွ်တင္ ရပ္တန္႔မသြားခဲ့ေခ်။

          လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရာင္စုံသူပုန္မ်ား၏ အုံၾကြပုန္ကန္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာအစိုးရသည္ ရန္ကုန္အစိုးရ ဟု ေခၚရေလာက္ေအာင္ အေျခအေန ဆိုးဝါးလာခဲ့သည္။  ထိုသို႔ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန ဆိုးဝါးေနသည့္အတြက္ ဖဆပလ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း ဝါးအစည္းေျပသကဲ့သို႔ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲကာ ဆို႐ွယ္လစ္ဝန္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ရဲေဘာ္ျဖဴ၀န္ႀကီးမ်ား အစိုးရအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္သြားခဲ့ၾကသည္။

          ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၉ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သခင္ႏုသည္ အစိုးရအဖြဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းအား တိုင္းျပည္အေျခအေနကို ဝင္ေရာက္ထိန္းသိမ္းေပးရန္အတြက္ အစိုးရအဖြဲ႔သို႔ ဝင္ရန္ ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။

          ဤသို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းသည္ ၁၉၄၉ ဧၿပီလ ၅ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရအဖြဲ႔၌ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ျဖစ္လာသည္။ ယင္းေနာက္ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရအဖြဲ႔မွ ျပန္လည္ႏုတ္ထြက္၍ စစ္တပ္သို႔ ျပန္သြားခဲ့သည္။

          ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ရာထူးတိုးျမွင့္ခံရသည္။ ၁၉၅၈ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ သန္႔႐ွင္းဖဆပလႏွင့္ တည္ၿမဲ ဖဆပလ ဟူ၍ ႏွစ္ျခမ္း အတိအလင္း ကြဲခဲ့သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ပါလီမန္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အထူးအစည္းအေဝးတြင္ တည္ၿမဲဖဆပလမွ ဦးဗေဆြက ဦးႏု ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရအေပၚ အယုံအၾကည္မ႐ွိ အဆိုတင္သြင္းခဲ့ရာ ယင္းကို ေထာက္ခံသူ ၁၁၉ မဲ၊ ကန္႔ကြက္သူ ၁၂၇ မဲ ရ႐ွိၿပီး ကန္႔ကြက္သည့္ဘက္က ႐ွစ္မဲ အသာျဖင့္ အႏိုင္ရ႐ွိသြားေသာေၾကာင့္ ဦးႏုအစိုးရသည္ ဆက္လက္အာဏာတည္ၿမဲခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သန္႔႐ွင္း တည္ၿမဲ ဖဆပလ ႏွစ္ဖက္အုပ္စုကြဲၿပဲမႈ ဂယက္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ား တစ္ေန႔တစ္ျခား တင္းမာလာခဲ့သည္။ 

          ထိုအေျခအေနကို အခြင့္အေကာင္းယူ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသည္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ႀကီးတို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး၍ အာဏာသိမ္းရန္ စီစဥ္ခဲ့ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ႀကီးတို႔က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၏ အတိုင္ပင္ခံ အရာ႐ွိ ဦးအုန္းကို ဒဂုံရိပ္သာေခၚယူကာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္က အာဏာသိမ္းမည့္ သတင္းမ်ားထြက္ေနေၾကာင္း၊ ဗိုလ္မင္းေခါင္က တပ္ကို အရင္တိုက္မည္၊ တပ္က ဗိုလ္မင္းေခါင္ကို အရင္တိုက္မည္ေလာ ဆိုသည္ကို မေျပာႏိုင္ေၾကာင္း၊ တပ္က အာဏာသိမ္းဖို႔ မ်ားေနေၾကာင္း တင္ျပသည္။ ၎အျပင္ ဦးႏုကို မိမိတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ေပးေစလိုေၾကာင္း၊ ဦးႏု ေခတၱထြက္ေပးရန္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းအား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေစလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားေစလိုသည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။

          ယင္းသို႔ အေျခအေနမ်ား ႐ႈပ္ေထြးေနခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ အဖြဲ႔သည္ အထက္ဗမာျပည္သို႔ ခရီးထြက္ရာမွာ ၁၉၅၈ စက္တင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔ မြန္းလြဲ ၂ နာရီခန္႔တြင္ ၄ နာရီတြင္  သန္္႔႐ွင္း ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေဝးက်င္းပရာ အစည္းအေ၀းစတင္၍ နာရီဝက္ခန္႔အၾကာတြင္ ဗိုလ္မင္းေခါင္ အိမ္မွ အေရးႀကီးသျဖင့္ ဗိုလ္မင္းေခါင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးေအာင္တို႔အား အျမန္ျပန္လာရန္ ဖုန္းဆက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံ ခြင့္ပန္၍ ျပန္သြားၾကသည္။ တစ္နာရီအၾကာတြင္ ယင္းတို႔ႏွစ္ဦး ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာၿပီး အေရးႀကီး၍ အစည္းအေဝးကို ႐ုပ္သိမ္းရန္ ေျပာၾကားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ ၄၅ မိနစ္ခန္႔အၾကာတြင္ အစည္းအေဝးကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ သခင္တင္၊ ဗိုလ္မွဴးေအာင္၊ သခင္ေက်ာ္ထြန္း အစ႐ွိေသာ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ က်န္သည့္အခါ ဗိုလ္မင္းေခါင္က စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အာဏာသိမ္းရန္ ရန္ကုန္ႏွင့္ နယ္မ်ားတြင္ပါ အစီအစဥ္အားလုံး ျပဳလုပ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ယုံၾကည္ေလာက္သည့္ ဌာနက သတင္းရေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

          ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္မင္းေခါင္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေျပးလိုလွ်င္လည္း ထြက္ေျပးႏိုင္ရန္ ေလယာဥ္အဆင္သင့္ လုပ္ထားၿပီးေၾကာင္း အစီရင္ခံသည္ဟု ဆိုသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက မိမိသည္ တရားခံ မဟုတ္၍ ထြက္ေျပးရန္ မလိုေၾကာင္း ေျပာကာ ေလယာဥ္ပ်ံအစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းခိုင္းခဲ့သည္ ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္မင္းေခါင္ တို႔က ခုခံတိုက္ရန္ ေျပာရာ ဦးႏုက ေသြးထြက္သံယိုမ်ား ျဖစ္မည္စိုး၍ မလုပ္ရန္ ေတာင္းပန္သည္ဟု ဆိုသည္။ ဦးႏုက ယခုအေျခအေနတြင္ ႐ုတ္တရက္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး လုပ္၍ မျဖစ္ေသးေၾကာင္း အေျခအေနမွန္မ်ားကို ေျပာျပႏိုင္သူမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားကာ ဗိုလ္မင္းေခါင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးေအာင္တို႔အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံရန္ ၫႊန္ၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုညက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသည္ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုသို႔ သြားေန၍ မေတြ႔ခဲ့ေၾကာင္း တပ္က ထိုညတြင္ အာဏာသိမ္းရန္ စီစဥ္ထားေသာ္လည္း မႏၱေလးမွ တပ္ရင္းတစ္ရင္း ရန္ကုန္ေရာက္မလာ၍ ထိုညတြင္ မသိမ္းျဖစ္ေသးေၾကာင္း ဗိုလ္မင္းေခါင္က ဦးႏုထံ အစီရင္ခံသည္။

          ဗိုလ္မင္းေခါင္ ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ဝင္ဒါမီယာဝင္း၏ လုံၿခဳံေရးတာ၀န္ခံရဲေဘာ္ေလးမ်ား အလုပ္႐ႈပ္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္ကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ေတြ႔ရ၍ ကိုယ္ေရးအရာ႐ွိ ဗိုလ္လွျမင့္ကို ေခၚေမးရာ ထိုေန႔ညက တပ္က အာဏာသိမ္းမည္ဆို၍ ျပန္လည္ခုခံရန္အတြက္ ကတုတ္က်င္းမ်ား တူးေနေၾကာင္း၊ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး ထြန္းအုံ (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္၏ ေယာက္ဖ) ၏ တပ္ရင္းတစ္ရင္းက လာေရာက္သိမ္းမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တင့္ကားမ်ားလည္း ပါလာႏိုင္ေၾကာင္းကို အစီရင္ခံသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ခုခံရန္ ဆိုသည္မွာ ၎တို႔ဘက္မွ တစိတ္တေဒသသာ႐ွိၿပီး လက္နက္မ်ားမွာလည္း ေခတ္မမီေတာ့သည့္ လက္နက္္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း လက္နက္အင္အား၊ လူအင္အားတြင္လည္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ မယွဥ္သာေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကယ္၍ အာဏာသိမ္းရန္ လာၾကလွ်င္ မိမိတို႔ မသိဘဲ ဘာမွ်မလုပ္ရန္ ၊ မိမိထံမွ အမိန္႔ရမွသာ လုပ္ရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။

          ဗိုလ္မင္းေခါင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးေအာင္တို႔သည္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ နံနက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴးေအာင္တို႔က ၾကားသမွ်သတင္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအား ေျပာျပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက မိမိမသိေၾကာင္း၊ ဤအေၾကာင္းအရာ အေသးစိတ္ကို အသိႏိုင္ဆုံး အရာ႐ွိႏွစ္ဦးမွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ႀကီးတို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္ႀကီးမွာ ခရီးထြက္ေန၍ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ကိုေခၚေမးၿပီး အျဖစ္အပ်က္မ်ားအားလုံးကို အစီရင္ခံရန္ ထိုေန႔မွာပင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံ ေစလႊတ္လိုက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပးသည္။

          ထိုေန႔ညေန ၃ နာရီခန္႔တြင္ အေျခအေနမ်ားကို ႐ွင္းျပရန္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္သည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။ ေတြ႔ဆုံရာတြင္ ဗိုလ္္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းႏွင့္တကြ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တနည္းနည္းျဖင့္ လုပ္ႀကံၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လုပ္ႀကံၿပီးေနာက္ လက္႐ွိအစိုးရက တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္ပစ္လိမ့္မည္၊ အလင္းေရာက္ ရဲေဘာ္ျဖဴမ်ားကလည္း လက္နက္ျပန္ကိုင္ၿပီး ေသာ့ခ်က္ေနရာမ်ားကို အတင္းဝင္စီးၾကမည္ ဟူေသာ သတင္းမ်ား တပ္က ရထားသည့္အတြက္ တပ္ေတြအားလုံးကို တပ္လွန္႔ထားေၾကာင္း၊ အငိုက္မမိေအာင္လည္း လုိအပ္ေသာ အစီအစဥ္မ်ားကို လုပ္ေနေၾကာင္း၊ ဤသတင္းမ်ားေၾကာင့္ တပ္အေတာ္မ်ားမ်ားက အုံၾကြေနသည့္အတြက္ မလိုလားအပ္ေသာ ေပါက္ကြဲမႈမ်ား မျဖစ္ေစရန္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းသိမ္းေနၾကေၾကာင္း မိမိသည္ စီကာပတ္ကုံး မေျပာတတ္၍ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေအာင္ႀကီး ခရီးက ျပန္လာမွ ေခၚလာၿပီး စုံစုံလင္လင္ ႐ွင္းျပေစမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

          စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ႀကီးတို႔သည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုထံ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံ၍ အျပင္ဘက္က သတင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တပ္ထဲတြင္ အုံၾကြေနေၾကာင္း၊ ထိုအုံၾကြမႈကို လိမၼာစြာ မထိန္းႏိုင္လွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ ေပါက္ကြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေၾကာင္း ဤအေျခအေနကို အစြမ္းကုန္ ထိန္းသိမ္းေနေသာ္လည္း မည္မွ်ေလာက္ၾကာၾကာ ထိန္းထားႏုိင္မည္ကို ေျပာရန္ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနေရာက္ေနေၾကာင္း တင္ျပသည္။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုကလည္း အေျခအေနကို အုပ္မႏိုင္ ထိန္းမရသည့္အထိ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် အျဖစ္မခံႏိုင္ေၾကာင္း မိမိတို႔လည္း အစြမ္းကုန္ ဝိုင္းထိန္းေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္အသိေပးခဲ့သည္။

ယင္းတို႔ႏွစ္ဦး ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ၎တို႔ေျပာသြားေသာ သတင္းႏွင့္ မိမိတို႔ဘက္မွ ရ႐ွိေသာ သတင္းမ်ား ေပါင္းစပ္ကာ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တသည့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လုပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သင့္ေတာ္သည့္ အေျဖကို အခ်ိန္မီ မ႐ွာႏိုင္လွ်င္ (က) တစ္ႏိုင္ငံလုံး ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္မည္ (ခ) တစ္ႏိုင္ငံလုံးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းပင္ အုပ္ထိန္း၍ မရႏိုင္ေသာ အေျခအေနကို ေရာက္မည္။ (ဂ) ဤသို႔ေရာက္လွ်င္ ႏိုင္ငံျခားပေယာဂမ်ား ျပည္ေထာင္စုထဲ ေျခစုံပစ္ ဝင္လာမည္။ (ဃ) ၀င္လာလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒုတိယကိုရီးယား ျဖစ္သြားမည္။ ထိုအခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားရန္မွာ မိမိသည္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွ ထြက္ကာ လႊတ္ေတာ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းအား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခန္႔အပ္ရန္ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးေစရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းအား တာ၀န္က ရပ္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ၎၏ သေဘာထားအား စဥ္းစားရန္ တင္ျပခဲ့သည္။ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း လက္႐ွိအေျခအေနအရ အေကာင္းဆုံး အေျဖျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ပါရမီရိပ္သာ ေနရာတ၀ိုက္တြင္႐ွိေသာ အမွတ္ (၄) ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း၏ တပ္ခြဲကို အင္းလ်ားလိပ္ဟိုတယ္ ေဆာက္လုပ္ေနေသာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး တပ္သားအင္အား ၅ဝဝ ခန္႔ျဖင့္ ဝိုင္းထားၾကသည္။

စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ နံနက္ပိုင္းမွစ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း၌ စစ္တပ္မ်ား ေ႐ြ႕လ်ား သြားလာေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ အသြားအလာမ်ားကို စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲေပါင္းကာ စစ္ေဆးၾကသည္။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ဟသၤာတ၊ ေတာင္ငူ၊ ပ်ဥ္းမနား၊ ေမာ္လၿမိဳင္ စေသာၿမိဳ႕မ်ားကို တပ္မေတာ္က ထိန္းသိမ္းလိုက္ၿပီဟု ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း ေဆာင္းပါး႐ွင္တစ္ဦးက “ပက္စက္စြာ လုပ္ႀကံၿပီ” ဟူ၍ အေထာက္ေတာ္ သတင္းစာကို ရည္ၫႊန္းကာ ေရးသားေဖာ္ျပေလသည္။

ယင္းေနာင္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁ဝ နာရီခန္႔တြင္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေအာင္ႀကီးႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ေဖတို႔ သုံးဦးသည္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ ေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္အတူ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ သခင္တင္၊ ဝန္ႀကီး ဗိုလ္မင္းေခါင္၊ ဝန္ႀကီး ဦးတင္ေမာင္တို႔လည္း ႐ွိေနၾကသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲ စတင္သည္ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က-

“ခင္ဗ်ားတို႔ၿမိဳ႕တြင္းမွာ တင့္ကား၊ သံခ်ပ္ကာကား၊ အေျမာက္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ေနၾကတာတုန္း” ဟု ေမးျမန္းရာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္က တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းယူျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တပ္မ်ားကို အခ်က္အခ်ာမ်ားတြင္လည္း ခ်ထားေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဝန္ႀကီးမ်ားအားလုံးႏွင့္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ေရးအရာ႐ွိမ်ား ႐ုံးတက္ျခင္း မျပဳရန္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုအခါ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက-

“အာဏာမသိမ္းၾကနဲ႔၊ အာဏာသိမ္းတာဟာ စစ္တပ္လည္း နာမည္ပ်က္တယ္၊ တိုင္းျပည္လည္း နာမည္ပ်က္တယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ ၆ လၾကာရင္ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပပါ့မယ္လို႔ စစ္တပ္က ကတိျပဳရင္ စစ္တပ္ကို အာဏာလႊဲေပးပါ့မယ္၊ ဒီလိုအာဏာလႊဲေပးဖို႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္ကို ေခၚလိုက္မယ္၊ လႊတ္ေတာ္က်င္းပတဲ့ေန႔မွာ က်ဳပ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးက ထြက္ၿပီး လႊတ္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေအာင္ က်ဳပ္အဆို တင္သြင္းေပးမယ္” ဟူ၍ ေျပာခဲ့ေၾကာင္း ဦးႏု၏ တာေတ စေနသား စာအုပ္၌ ေဖာ္ျပထားေလသည္။

ဤကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ၃ လအတြင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္က ၃ လႏွင့္ တိုင္းျပည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အခ်ိန္က်မွဆိုလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ တစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ အခ်ိန္ရလွ်င္ တိုင္းျပည္ကို အေသအခ်ာ ႐ွင္းလင္းသြားေအာင္ လုပ္ေပးရန္ တာဝန္ယူေၾကာင္းေျပာရာ ၊ ဦးႏုက မိမိအား ဆင္းဆိုလွ်င္လည္း ဆင္းေပးမည္၊ ဖမ္းခ်င္လည္း ဖမ္း၊ ေထာင္ခ်လိုက္လွ်င္လည္း အေရးမဟုတ္ေၾကာင္း သို႔ေသာ္ တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္ရန္ အခ်ိန္ကို ၃ လသာလွ်င္ ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္ဟု ဆိုသည္။

ဤသို႔ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို စာခ်ဳပ္သေဘာမ်ိဳး စာတစ္ေစာင္ေရးကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္း သေဘာတူမတူကို ေမးခိုင္းသည္ဟု ဆိုသည္။

ဤသို႔ ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို စာခ်ဳပ္သေဘာမ်ိဳး စာတစ္ေစာင္ေရးကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း သေဘာတူမတူကို ေမးခိုင္းသည္ဟု ဆိုသည္။ ဦးႏုထံမွ ေပးပို႔ေသာ စာတြင္ -

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းကိုယ္တိုင္ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္တစ္ဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ၿပီးလွ်င္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ မကုန္မီအတြင္း လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ အေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးကို က်င္းပႏိုင္ရန္ လိုအပ္သည့္ အစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္႐ြက္ေပးရန္ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ အဖြဲ႔ ဗဟိုေကာ္မတီက လိုလားေၾကာင္း၊ လိုလားခ်က္အတိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကို လက္ခံႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို ဆင့္ေခၚရန္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒပုဒ္ ၅၇ အရ သမၼတႀကီးအား အႀကံေပးမည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ စတင္က်င္းပသည့္ေန႔တြင္ မိမိဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေပးမည္။ ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ရန္ အဆိုတင္သြင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အစိုးရအဖြဲ႔တြင္  သန္႔႐ွင္းဖဆပလ အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ထည့္ေပးရန္မလိုေၾကာင္း လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီး ျဖစ္ေစရန္ အမႈထမ္း အရာထမ္းမ်ားအားလည္းေကာင္း၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္အတြင္းသို႔ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္မႈမ်ား မ႐ွိေစရန္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ေပး ေစလိုေၾကာင္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းအခ်ိဳဳ႕၏ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ား ရက္စက္မႈမ်ားႏွင့္ သတ္ျဖတ္မႈမ်ားကို မိမိခရီးထြက္စဥ္က ခံရသူ ကာယကံ႐ွင္မ်ားက တိုင္ၾကားၾကေၾကာင္း ဤအဓမၼမႈမ်ားကို ဦးစာေပး ႏွိပ္ကြပ္ေစလိုေၾကာင္း ရာဇဝတ္မႈမ်ားကိုလည္း အထူးဦးစားေပး ႏွိပ္ကြပ္ေစလိုေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

အထူးသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ား အထူးေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တလ်က္႐ွိသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေအာင္ပန္းကို ရာႏႈန္းျပည့္ ဆြတ္ခူးေပးရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံျခားေရးတြင္လည္း ၾကားေရး၀ါဒကို ဆက္လက္က်င့္သုံးရန္ အထူးတိုက္တြန္းလိုေၾကာင္းမ်ား ေဖာ္ျပထားသည္။

၎စာကို ယူကာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္တို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းထံ သြားေရာက္တင္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက သေဘာတူေၾကာင္း ျပန္စာကို ယူလာခဲ့သည္။ ဤသို႔ျပန္ၾကားရာတြင္ စာႏွစ္ေစာင္ပါလာခဲ့သည္။  ၎စာပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ အတူတူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ေစာင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း တစ္ဦးသာ လက္မွတ္ထုိးၿပီး အျခားတစ္ေစာင္တြင္ တပ္မေတာ္ထိပ္တန္း အရာ႐ွိမ်ားကပါ လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း၏ စာတြင္  -
ဤမွ်ႀကီးေလးေသာ တာ၀န္ႀကီးကို ထမ္းေဆာင္ရန္ မ်ားစြာ ဦးေလးေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ေစတနာကို ေလးစားေသာေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က လိုအပ္၍ ဤတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္မွ သင့္ေလွ်ာ္မည္ဆိုလွ်င္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစား၍ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ထိန္းသိမ္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သို႔ေသာ္ မိမိသည္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ တာဝန္ကို လုပ္ကိုင္ဖူးျခင္းလည္း မ႐ွိ၊ လုပ္မည္ဟုလည္း မည္သည့္အခါကမွ မရည္႐ြယ္ခဲ့၊ လုပ္အံ့ဟုလည္း မည္သည့္အခါကမွ မစဥ္းစားဖူးပါသျဖင့္ မိမိသည္ ႐ိုးသားျဖဴစင္စြာ ဤတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္္ရာတြင္ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မ်ား ႐ွိပါလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆေၾကာင္း ခြင့္လႊတ္ရန္လည္း ေတာင္းပန္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆက္လက္၍ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ မကုန္မီ လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးရမွာ ကတိျပဳေၾကာင္း၊ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ဖြဲ႔ရလွ်င္ ျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္းတို႔မွ သင့္ေလ်ာ္မည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွတပါး ျပည္မတြင္႐ွိေသာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းထဲမွ မည္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္မွ် ထည့္သြင္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အမႈထမ္းမ်ား ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရး နယ္နိမိတ္တြင္းသို႔ က်ဴးေက်ာ္မႈမ်ား မျဖစ္ပြားရန္ အထူးထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းအခ်ိဳ႕အေပၚ အဓမၼျပဳမႈမ်ား ရာဇ၀တ္မႈမ်ားလာလည္း ပေပ်ာက္သြားရန္ အထူးဦးစားေပး ေဆာင္႐ြက္ရန္ ကတိျပဳေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရ႐ွိရန္လည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံျခားေရးတြင္ တည့္မတ္စြာ ၾကားေနေရးဝါဒ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် စြန္႔လႊတ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ကတိျပဳပါသည္ ဟူ၍ ပါ႐ွိသည္။ ဦးႏုႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းတို႔၏ အျပန္အလွန္ ေပးစာႏွစ္ေစာင္ကို ၁၉၅၈ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ထုတ္ ေန႔စဥ္သတင္းစာမ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားသည္။

သို႔ေသာ္ အဆိုပါ ေပးစာႏွစ္ေစာင္စလုံးကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုကပင္ ေရးသားခဲ့ေၾကာင္း သိ႐ွိရေပသည္။ ယင္းေနာက္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး တပ္ေပါင္းစု (ပမညတ) အပါအဝင္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ကန္႔ကြက္ေနသည့္ၾကားမွပင္ ၁၉၅၈ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝး၌ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ အဆိုတင္သြင္းခဲ့သည္။ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔သစ္ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆို၍ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးဝင္းေမာင္ (မန္းဝင္းေမာင္) သည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၆ (၂) အရ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ဝန္ႀကီးမ်ားကို ခန္႔အပ္လိုက္သည္။


အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီးမ်ားမွာ -

၁။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း                   - ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရးဌာန၊ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဌာန။
၂။ အဂၢမဟာသေရစည္သူ      - ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန၊ သာသနာေရးဌာန၊ က်န္းမာေရးဌာန၊
    သတိုးသီရိသုဓမၼဦးသိမ္းေမာင္          ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းဌာနဝန္ႀကီး။
၃။ စဝ္ဝဏၰ                         - ကယားျပည္နယ္ဝန္ႀကီး။
၄။ သတိုးမဟာသေရစည္သူ    - ႐ွမ္းျပည္နယ္ဝန္ႀကီး။
၅။ ေဒါက္တာေစာလွထြန္း       - ကခ်င္ျပည္နယ္ဝန္ႀကီး။
၆။ ဒူဝါးေဇာ္လြန္း                           - ကခ်င္ျပည္နယ္ဝန္ႀကီး။
၇။ ဦးထန္လ်န္း                    - ခ်င္းေရးရာဝန္ႀကီး။
၈။ မဟာသေရစည္သူ           - ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ျပန္ၾကားေရးဌာန၊ ဒီမိုကေရစီေသႏၱာရအဖြဲ႔မ်ား
ဦးခင္ေမာင္ျဖဴ                 ဝန္ႀကီးဌာန၊လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္အမ်ိဳးသားမွတ္ပုံေရး   ဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး
၉။ သတိုးမဟာသေရစည္သူ    - တရားေရးဌာနဝန္ႀကီး
    ဦးခ်န္ထြန္းေအာင္
၁၀။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း                 - ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္ေတာ္ဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး
၁၁။ စည္သူဦးဘၾကား           - ကုန္သြယ္မႈ တိုးတက္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ သမ၀ါယမႏွင့္ ကုန္စည္ျဖန္႔ျဖဴးေရး
                                      ဝန္ႀကီးဌာန၊ ပစၥည္းေထာက္ပံ့ေရး ဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး။
၁၂။ သေရစည္သူဦးစံညႊန္႔      - သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ စာတိုက္ႏွင့္ ေၾကးနန္းဝန္ႀကီးဌာန၊ ေရေၾကာင္းႏွင့္
ၿမိဳ႕ျပေလေၾကာင္းဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္သူ႔လုပ္ငန္း၊ အိမ္ရာေဆာက္လုပ္ေရးႏွင့္
ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး။
၁၃။ ဦးကာ                         - ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ
                                         ဝန္ႀကီးဌာန၊ လယ္ယာေျမ နိုင္ငံပိုင္ျပဳလုပ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာနဝန္ႀကီး။
၁၄။ သီရိပ်ံခ်ီဦးခ်စ္ေသာင္                - စက္မႈလက္မႈဝန္ႀကီးဌာန၊ သတၳဳတြင္းႏွင့္အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာန၊
                                                ျပည္ေထာင္စုယဥ္ေက်းမႈ ဝန္ႀကီးဌာန ဝန္ႀကီး – တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

          သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ဦးေဆာင္ေသာ အိမ္ေစာင့္အစိုးရသည္ ၆ လ ျပည့္သည့္တိုင္ေအာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးႏိုင္၍ ပါလီမန္အမတ္ မဟုတ္သူ တစ္ေယာက္အား ၆ လထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ဝန္ႀကီး (သို႔မဟုတ္) ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ လုပ္ခြင့္မျပဳ ဆိုသည့္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ (၁၁၆) ကို ျပင္ဆင္၍ ေနာက္ထပ္ ၆ လတိုးေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ ပါလီမန္၌ အတိုက္အခံမ်ား၏ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ျခင္းခံရသည္။ ယင္းေနာက္ ၁၉၅၉ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္လႊာ တင္သြင္းခဲ့သည္။

          ယင္းသို႔ ႏုတ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံ ေပးပို႔ေသာ ႏုတ္ထြက္လႊာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။-

                                                                   ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
ေန႔စြဲ။ ၁၉၅၉ ၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္
အတြင္းစာအမွတ္ ၁၈ (ဥ) ဝ၅၉
အစီရင္ခံပါသည္ခင္ဗ်ား။
          ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔မွ ယေန႔ ၁၉၅၉ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔အထိ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည့္အခ်ိန္ပိုင္းအတြင္း အျဖစ္အပ်က္ အေျခအေနတို႔ကို ယေန႔ပါလီမန္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမည့္ ပူးတြဲပါ အစီရင္ခံခ်က္တြင္ ေတြ႔ရပါလိမ့္မည္။

          ထိုအစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပပါ႐ွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ – ၁၁၇ (၁) အရ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္သည့္ ဤႏုတ္ထြက္လႊာကို ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ လက္သို႔ ေပးအပ္ပါသည္။

(ပုံ) (ဗိုလ္ေန၀င္း)
ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း)
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး

          အထက္ပါစာတြင္ ပါ႐ွိသည့္အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသည္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔ အ႒မအႀကိမ္ေျမာက္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ပါလီမန္ အစည္းအေ၀းသို႔ မိမိသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ခြင့္တင္ေၾကာင္းကို အက်ယ္တဝင့္ ႐ွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည္။

          ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက မိမိႏုတ္ထြက္ရျခင္း အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္ကိုလည္း ဤသို႔ အက်ယ္တဝံ့ ႐ွင္းျပသြားခဲ့သည္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။  ပါလီမန္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဧၿပီလမွာ လုပ္ရမည္ကို ဆုံးျဖတ္ၾကလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ယေန႔နံနက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့ ဧၿပီလ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တင္ေျမွာက္မည့္ အစိုးရ-မဖြဲ႔စည္းရမီ ယာယီအစိုးရတစ္ခု ႐ွိရပါလိမ့္မည္။ လက္႐ွိအေျခအေနႏွင့္ ဆိုလို႔႐ွိလွ်င္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစိုးရအေပၚမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ထား႐ွိတဲ့ သေဘာထား အေျခအေနေတြအရ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆက္လုပ္ဖို႔ မသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ယူဆတဲ့ ဒုတိယအေၾကာင္းအတြက္လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္က ႏုတ္ထြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။  ေအာက္တိုဘာလ လႊတ္ေတာ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ တင္ေျမွာက္ခဲ့စဥ္က ပါလီမန္မွာ အင္အားႀကီးမားတဲ့ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ၊ တည္ၿမဲဖဆပလ အဖြဲ႔ရဲ႕ ေထာက္ပ့ံမႈကို ရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ယခုလို အမ်ားစုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရလို႔လည္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေ႐ွာေ႐ွာ႐ူ႐ူ လက္ခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္မွာ စာလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစိုးရကို တည္ၿမဲဖဆပလ ဧၿပီလ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္တဲ့အထိ ေထာက္ခံေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ဆက္လုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္ဆိုလွ်င္လည္း ေထာက္ခံဦးမည္လို႔ ေၾကညာထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သန္႔႐ွင္းဖဆပလကေတာ့ သေဘာတစ္မ်ိဳး ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရ တက္လာတဲ့ ၃ လ ေက်ာ္ေက်ာ္ပိုင္းအတြင္းမွာ သန္႔႐ွင္းအဖြဲ႔ကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့အေနနဲ႔ ဖမ္းလားဆီးလား လုပ္တယ္လို႔ စြပ္စြဲရင္ ႐ွိပါတယ္။ တနည္းဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစိုးရအေပၚ အလ်င္က ယုံၾကည္မႈမ်ိဳး မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာ အရိပ္အေရာင္ျပလိုက္သလို ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစိုးရ စဖြဲ႔တဲ့အခ်ိန္က အဆိုသြင္းေပးခဲ့တဲ့ သန္႔႐ွင္းဖဆပလရဲ႕ အၿငိဳအျငင္ကို ခုလိုခံခဲ့ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ သည္အတိုင္း ဆက္လက္ၿပီး ေဆာင္႐ြက္ခ်င္စရာ  မ႐ွိေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သည္ကေန႔ကစၿပီး ဧၿပီလ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္တဲ့အထိပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သည္တက္ေရာက္က်တဲ့ အခ်ိန္အထိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖစ္ေပၚလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ဆက္ၿပီး မေဆာင္႐ြက္လိုေတာ့ပါ။ ဤသို႔ ႏုတ္ထြက္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းႏွစ္ရပ္ကို အက်ယ္တဝံ့ ႐ွင္းလင္းၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသည္ ၁၉၅၉ ဧၿပီလအတြင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပသင့္မသင့္ ကိစၥကို ပါလီမန္က ဆုံးျဖတ္ရန္ တာ၀န္လႊဲအပ္လိုက္သည္။

          ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း၏ မိန္႔ခြန္းအား ၁၉၅၉ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၆ ရက္ေန႔၌ က်င္းပေသာ လႊတ္ေတာ္၌ သာယာ၀တီ သခင္ခ်စ္ေမာင္ (ေနာင္ ဝိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္) က အျပင္းအထန္ ေဝဖန္သြားခဲ့သည္။ သခင္ခ်စ္ေမာင္၏ ေဝဖန္ေျပာၾကားမႈ အျပည့္အစုံမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။-

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနမ်ားအေပၚမွာ အစီရင္ခံတဲ့ မိန္႔ခြန္းကို ယခုလို ေဆြးေႏြးေဝဖန္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ဥကၠဌႀကီးအားလည္းေကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းအားလည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္႐ွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏုတို႔ ထား႐ွိတဲ့ ကတိအတိုင္း ဧၿပီလ မတိုင္မီမွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမေပးႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဘာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္လိုက္ရပါၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဒီလိုမိန္႔ခြန္းကို ၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ ၄ နာရီကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြ ဒီမိုကေရစီ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားဟာ အင္မတန္ပဲ စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။

          သို႔ေသာ္လည္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မိန္႔ခြန္းဟာျဖင့္ ဒီေန႔တိုင္းျပည္မွ ေသေရး႐ွင္တမွ် ဆိုက္ေရာက္ေနတဲ့ အက်ပ္အတည္းမ်ားကို ေဖာ္ျပၿပီး ဒီအက်ပ္အတည္းမ်ားကို ဒီလိုက ဘယ္လိုထြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ထြက္ရပ္လမ္းမ်ားကို ေဖာ္ျပတဲ့ မိန္႔ခြန္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိန္႔ခြန္းမွာ သေဘာတူႏိုင္တာေတြ မတူႏိုင္တာေတြ ဘယ္ပုံ႐ွိတယ္၊ ဘယ္နည္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ထြက္ရပ္လမ္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က တိတိလင္းလင္း ဒီလႊတ္ေတာ္မွတဆင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ကို တင္ျပရမည့္ ႀကီးစြာေသာ ၀တၱရား ႐ွိပါတယ္။ ဒီလို ၀တၱရား ႐ွိတဲ့အတိုင္း ယခုလို ေဝဖန္ေဆြးေႏြးရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးသက္တမ္း ၁ဝ ႏွစ္အတြင္းမွာ အက်ပ္အတည္းေပါင္းမ်ားစြာ ႐ွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဥပမာ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီးက တိုင္းသူျပည္သားေတြ အင္မတန္ လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔အထိလည္း မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြမွာဆိုလွ်င္ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို လုံၿခဳံမႈကင္းကြာၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီးတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္မွာ ေသြအိုင္ေတြထဲမွာ အလူးအလိမ့္ ခံေနၾကရပါတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိတ္သုဥ္းၿပီး ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က တိုင္းသူျပည္သားေတြ လိုခ်င္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မေပးႏိုင္ခဲ့တာဟာ ဒီေန႔ျပည္သူေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့  ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ပ္အတည္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

          ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္ တိုင္းျပည္ကို ယုံၿပီး အပ္ျခင္းခံရတဲ့ ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီးက တည္ၿငိမ္တဲ့ ခိုင္မာတဲ့၊ မွန္ကန္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ႀကီးကို ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့သလားဆိုလွ်င္ ဒါကို ေျဖရမည္ဆိုလွ်င္ ႐ွက္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေန႔ထိေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔မွာဆိုလွ်င္ ေမာ္ေတာ္ကား ဂီယာေျပာင္းသလို ခဏခဏ ဒီေန႔တစ္မ်ိဳး၊ မနက္ျဖန္တစ္မ်ိဳး ခဏခဏေျပာင္းၿပီး ကေလးမ်ားရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရးဟာလည္း ဒီေန႔တိုင္ေအာင္ ပုံေသကားက် မ႐ွိေသးပါဘူး။ ဒါဟာ ၁ဝ ႏွစ္ အေတာအတြင္းမွာ လႊဲမွားေနတဲ့ ပညာေရးအက်ပ္အတည္း တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ ျပႆနာေတြဟာ အင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ဆိုလွ်င္ ျမဴနီစီပယ္မင္းႀကီး လုပ္ေနတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ထြန္းစိန္ဆိုလွ်င္ သူကိုယ္တိုင္ အမုန္းတီးခံၿပီးေတာ့ တဲအိမ္ျပႆနာေတြ၊ အိုးအိမ္ျပႆနာေတြကို ေဆာင္႐ြက္ေနပါတယ္။

          ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မဟုတ္ဘဲ၊ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လုံးရဲ႕ ျပႆနာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီျပႆနာႏွင့္ က်န္းမာေရးျပႆနာတို႔၊ ပညာေရးျပႆနာတို႔၊ လူမႈေရးျပႆနာတို႔ဆိုတဲ့ အက်ပ္အတည္းေတြကိုလည္း ဒီေန႔ထိေအာင္ တိုင္းျပည္က ယုံၿပီး ပုံအပ္ျခင္းခံရတဲ့ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ ၁၀ ႏွစ္သက္တမ္း အေတာအတြင္းမွာ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ဘာမွ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ေသးပါဘူးဆိုတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား၊ ဒါတင္မကေသးဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာခဲ့တယ္။ တို႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ ေျမကို တစ္လမမွ် အက်ဴးေက်ာ္မခံရဆိုတဲ့ အဲဒီၾသ၀ါဒ မိန္႔ခြန္းကိုလည္း ဒီေန႔အဖို႔မွာ ေမ့သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးသားလုံးရဲ႕ လုံၿခဳံေရးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ နယ္ေျမေပၚမွာ ကမၻာ့စစ္ဘီလူးမ်ားျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ အစိုးရရဲ႕ ႀကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ျခင္းခံရတဲ့ ကူမင္တန္တပ္မ်ားဟာ ျမန္မာနယ္ေပၚမွာ က်ဴးေက်ာ္ေနပါတယ္။ ကူမင္တန္တပ္မ်ားကို တိုင္းျပည္က ယုံၿပီး ပုံအပ္ျခင္းခံရတဲ့ ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီး ဗမာ့ေျမတစ္လက္မမွ မဟုတ္ပါဘူး။  အေ႐ွ႕ပိုင္းတစ္ပိုင္းလုံး လႊမ္းမိုးေနတဲ့ ကူမင္တန္ က်ဴးေက်ာ္မႈျပႆနာကို ဒီပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးက မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ေသးပါဘူး။

          အဲဒီလို အက်ပ္အတည္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ၁ဝ ႏွစ္သက္တမ္းအတြင္းမွာ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဒီျပႆနာေတြဟာ ေျဖ႐ွင္းေပးဖို႔ တန္းလန္းႀကီးပဲ ႐ွိပါေသးတယ္။  ဘာမွေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မေျဖ႐ွင္းႏိုင္ေသးပါဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ပ်က္သြားသလားဆိုတာ မပ်က္ေသးပါဘူး။ ဘာက ခံေနသလဲဆိုရင္ ဘယ္အေျခခံအင္အားႏွင့္ ခံေနသလဲဆိုရင္ ဒီလႊတ္ေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံးက ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီအက်ပ္အတည္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ၁၀ ႏွစ္ အေတာအတြင္းမွာ ရင္ဆိုင္ေနရေပမယ့္ ဘယ္အင္အားက ခုခံေနသလဲဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အင္အားသုံးပါး ႐ွိပါတယ္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္းကြဲၿပီး သန္႔႐ွင္း ဖဆပလ ၊ တည္ၿမဲဖဆပလ၊ ပမညတ၊ ဆို႐ွယ္နီဆိုၿပီး ကြဲေနေပမယ့္ အယူအဆ ကြဲေနၾကေသာ္လည္း ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အက်ပ္အတည္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ၾကားက ဒီေန႔ထိေအာင္ ခံႏုိင္ရည္႐ွိေနတာက အင္အားႀကီးသုံးပါး ႐ွိပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားရဲ႕ အေျခခံ တရားႀကီး သုံးပါးပါပဲ။

          ဥကၠႀကီးဗ်ာ၊ ပထမအင္အားကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒတည္ၿမဲေနေသးတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အင္အားတစ္ပါးပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ သေဘာကြဲလြဲေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္အက်ပ္အတည္းေတြ ရင္ဆိုင္ေနရပါေစ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံႏုိင္ရည္အင္အားကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ တည္ၿမဲေနေသးတာဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အင္အားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ တည္ၿမဲတယ္ဆိုတာ ဘာတည္ၿမဲသလဲလို႔ ျပန္စဥ္းစားဖို႔ လိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ အခန္း ၁၊ ပုဒ္မ ၃ မွာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ ႏိုင္ငံသားတို႔၌ တည္သည္ဆိုတဲ့ အင္အားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အႏွစ္သာရ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အဓိက အႏွစ္သာရႏွင့္ အသည္းႏွလုံးမေပ်ာက္ေသးသမွ် ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကို ပထမ ေသေသခ်ာခ်ာ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါက ပထမအင္အား ျဖစ္ပါတယ္။

          ဒုတိယအင္အားကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဖြဲ႔စည္းပုံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ ႏိုင္ငံသားတို႔မွာ တည္ရမည္ ဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီအာဏာကို က်င့္သုံးတဲ့ေနရာမွာ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္တံ့ေနသည္ႏွင့္အမွ် ဒီျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး မပ်က္ေသးဘူးဆိုတာ အာမခံထားတဲ့ ဒုတိယအင္အားျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ အခန္း ၆ မွာ ပါလီမန္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းျခင္းႏွင့္ အခြင့္အာဏာဆိုင္ရာ ျပဌာန္းခ်က္ႏွင့္တကြ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ ထုံးထမ္း စဥ္လာေတြဟာျဖင့္ ဒုတိယအင္အား ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ တစ္လုံးတည္းပဲ ခ်ဳပ္ေျပာပါဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က စုေပါင္းၿပီး တုိင္းျပည္ကို တာဝန္ခံတာဟာျဖင့္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီရဲ႕ အဓိက အင္အား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအင္အားဒီေန႔အထိေအာင္ ဆက္လက္တည္ေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ဘာအက်ပ္အတည္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရေနရ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ မပ်က္စီးႏိုင္ဘူးလို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ တတိယအင္အားက တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ပထမႏွင့္ ဒုတိယအင္အားကို အေျခခံျပဳၿပီး ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ကေနၿပီး တိုင္းျပည္ကို တာ၀န္ခံတဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္အစိုးရကို ဒီပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္က ေ႐ြးေကာက္ရသည္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမွာက္တဲ့ အစိုးရကသာ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေပးရမည္ ဆိုတဲ့မူဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တတိယအင္အားျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအသည္းႏွလုံးေတြဟာ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အင္အားသုံးရပ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အင္အားႀကီးသုံးရပ္ကို မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖို႔က ဒီပါလီမန္နဲ႔ အႀကီးမားဆုံးေသာ မဟာ၀တၱရားႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ အစိုးရျဖစ္ၿပီး ေနာက္သုံးလအၾကာ တုိင္းျပည္မွာ ႐ုတ္႐ုတ္ယက္ယက္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းႏွင့္ ဦးႏုတို႔ရဲ႕ အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလို အာဏာလႊဲေျပာင္းျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒီမိုကေရစီအစဥ္အလာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အစိုးရတက္လာတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မူအားျဖင့္ အေလးအနက္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူေရးထက္ မူေရးကို ပမညတ ဟာ ျပတ္ျပတ္သားသား ျခားနားခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုလည္း ရာဇဝင္တေလွ်ာက္လုံးမွာ ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ အင္မတန္ ယုံၾကည္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လူေရးႏွင့္ မူေရးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲတဲ့အခါမွာ မူေရးကို ေ႐ွး႐ႈၿပီး အေလးအနက္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းႏွင့္ ဦးႏုတို႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းတာဟာ စည္းကမ္းႏွင့္ အာဏာလႊဲေျပာင္းတယ္လို႔ ယုံၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္လိုစည္းကမ္း ႐ွိသလဲဆိုလွ်င္ ၁၉၅၉ ဧၿပီလ (၆) လအတြင္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးပါမည္ဆိုတဲ့ ကတိႏွင့္ အျခားကတိႀကီး ငါးခ်က္အပါအ၀င္ ကတိ (၆) ခ်က္ကို မူအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆြးေႏြးေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ေဆာင္႐ြက္မယ္လို႔ ပမညတ အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အတိအလင္း ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

          သို႔ေသာ္လည္း (၆) လ ေစ့ခါနီး (၃) လ ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကတိအတိုင္း မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ ၁၃ ရက္ေန႔က လႊတ္ေတာ္မွာ ေၾကညာခဲ့တဲ့အတိုင္း အစိုးရအဖြဲ႔မွ ႏုတ္ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုႏုတ္ထြက္သြားတဲ့အခါမွာ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ကို အက်ပ္အတည္းႀကီး (၃) ခု ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ဘာလဲဆိုရင္-

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါမယ္။ ပထမအက်ပ္အတည္းက ဧၿပီလမတိုင္မီ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မက်င္းပႏိုင္ဘူး။ က်င္းပႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမ႐ွိဘူး။ အကယ္၍ ဤပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးက ဆုံးျဖတ္လွ်င္ အစိုးရအဖြဲ႔က ႏုတ္ထြက္ၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတိုင္း သူဟာ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် တာ၀န္မခံႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ဒီလ္ိုေျပာဆိုျခင္းဟာ ပထမအက်ပ္အတည္း ျဖစ္ပါတယ္။

          ပထမအက်ပ္အတည္း ေတြ႔ရတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ႐ွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္စစ္သည္ေတာ္ တစ္သိန္းေက်ာ္ေပၚမွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိုတစ္သိန္းေက်ာ္ႏွင့္တကြ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားအေပၚမွ ေသာ္လည္းေကာင္း အင္မတန္ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လုပ္မည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လွ်င္လည္း တာ၀န္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ဆိုရာ ေရာက္ေစပါတယ္။ ဘယ္သူတာ၀န္မခံႏိုင္တာလဲဆိုေတာ့ အစိုးရအေနႏွင့္ တာ၀န္မခံႏုိင္ဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။  ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္အစီရင္ခံထားတဲ့ စစ္သည္တစ္သိန္းေက်ာ္ႏွင့္တကြ လက္နက္ကိုင္အင္အားစု အားလုံးအေပၚမွာ အင္မတန္ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္က တာဝန္မခံႏိုင္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဒီပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က လုပ္ေပးရမည္ေလာ၊ မလုပ္ေပးရမည္ေလာဆိုတဲ့ အေၾကာင္းဟာ အင္မတန္ႀကီးက်ယ္တဲ့ အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ဒုတိယအက်ပ္ကိုင္ခဲ့တာ ႐ွိပါေသးတယ္။ ဘယ္လို အက်ပ္ကိုင္ခဲ့သလဲဆိုရင္ ဒီအခ်ိန္ ဒီအေျခအေနမွာ ေသာင္းက်န္းသူေတြရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျပးလႊားေနရတဲ့ အေျခအေနမွာ ဆက္တိုက္ သုတ္သင္ ႐ွင္းလင္းပစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုသုတ္သင္ ႐ွင္းလင္းပစ္ရမည့္ကာလမွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမည္ဆိုလွ်င္ ထိုထိုေသာ စစ္သည္ေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းတယ္ဆိုရင္ သူဟာ စစ္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ျမင္ရလွ်င္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ သေဘာပင္လွ်င္ သူပုန္မ်ားကို အားေပးတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမ်ိဳးကို မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ သူက ဆိုထားပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲဆိုရင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေတာင္းဆုိေနသူပင္လွ်င္  သူပုန္အားေပးတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေစပါတယ္။ အဲဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဘယ္လုိဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးလဲဆိုတာ ျပန္ၿပီး စစ္ေဆးဖို႔ လိုပါတယ္။ စစ္သည္ေတာ္တစ္သိန္းေက်ာ္ႏွင့္တကြ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုမ်ားအေပၚမွာ ၾသဇာေညာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ဤမွ်ေသာ တစ္ခြန္းကေလး ေျပာလိုက္႐ုံမွ်ႏွင့္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အမ်ားႀကီး ထိပါးေစပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ တတိယအက်ပ္ကိုင္ခ်က္ ႐ွိပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုလွ်င္  ဒီပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ကသာ ဆုံးျဖတ္ၿပီးေတာ့ တင္လိုက္တဲ့အစိုးရကို စစ္သည္ေတာ္မ်ားကို ဦးစီးဦးကိုင္ လုပ္ၿပီးသကာလ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမွာက္လိုက္တဲ့ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ၾသာဇာအတိုင္း တသေ၀မတိမ္း နာခံပါမယ္လို႔ မိန္႔ခြန္းတစ္ေနရာမွာ ေဖာ္ျပတဲ့အတိုင္း ရပ္လိုက္လွ်င္ ဒီျပႆနာမေပၚပါဘူး။ တတိယအက်ပ္ကိုင္တဲ့ ျပႆနာမေပၚပါဘူး။ ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုလားပါေသးလွ်င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ တတိယအက်ပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ဒီေတာ့ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ယခုတင္ျပ အစီရင္ခံတဲ့အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဟာ စစ္သည္ေတာ္ တစ္သိန္းေက်ာ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားအေပၚမွာ ၾသဖာေညာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပါ။ ဤပါလီမန္လႊတ္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုလားေသးလွ်င္ ဆိုရင္ လိုလားျပန္လည္း အက်ပ္၊ မလိုလားျပန္လည္း အက်ပ္ႏွင့္ အမ်ားႀကီး ဒုကၡေပးတဲ့ အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ပါတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းကို တစ္ခုေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တျခား မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ဒီအဆိုကို တင္မိတဲ့အတြက္ ဒီေန႔ ဒီလိုေျပာရတဲ့အတြက္ ဒီလိုမွန္ကန္တဲ့ သစၥာစကားကို ဆိုရတဲ့အတြက္ ပမညတဟာ ေပးလာတဲ့ဒဏ္ကို ခံရပါမယ္။ ဒီလိုခံမယ္လို႔ ယုံၾကည္ၿပီး စိုးရိမ္မိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္း အစိုးရတက္လာတာကို  “လူ” ကို မုန္းလို႔ မဟုတ္။ “မူ” ကို မုန္းလို႔ ကန္႔ကြက္မိတဲ့အတြက္ ပမညတ သားေကာင္း ရတနာေျမာက္မ်ားစြာဟာ အက်ဥ္းေထာင္မ်ား အတြင္းမွာ ခံစားေနၾကရပါၿပီ။ ယခုလည္း ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ ပါလီမန္ေဘာင္နဲ႔ စစ္ေဘာင္ကို ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ၾကားနာေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဒီလိုေစတနာေကာင္းနဲ႔ ဒီလိုတင္လိုက္မိတဲ့ ဒီေဘးဒဏ္ကို ဒီလႊတ္ေတာ္အၿပီးမွာ ခံရပါလိမ့္မယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ ဒီလုိခံရလွ်င္ ဘယ္သူ႔အေပၚမွာ အာဃာတ မထားဘဲ ၀ိဓူရထုံး ႏွလုံးျပဳၿပီး ခံပါမယ္။ ၀ိဓူရထုံးက ဘယ္လိုလဲဆိုရင္ ေျပာရမွာ ႐ွည္ေနပါလိမ့္မယ္။ တိုတိုပဲ အစီရင္ခံပါရေစ။

          ကုေဝရနတ္မင္းႀကီး၏ စစ္သူႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ပုဏၰကဟာ ဝိဓူရ အမတ္ကို ျမင္းၿမီးႏွင့္ ခ်ီၿပီး ေတာင္စဥ္ ခုႏွစ္ထပ္မွာ မေသေသေအာင္ အေသသတ္ပါတယ္။ ေလသင္စုန္းႀကီးႏွင့္ တိုက္၊ ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္ခဲ မ်ားႏွင့္ တိုက္၊ ေနာက္ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေနတဲ့ ဝိဓူရကို ေတြ႔ရေတာ့ စစ္သူႀကီးျဖစ္တဲ့ ပုဏၰက ေမးတယ္ ။ ေသမွာ မေၾကာက္ဘူးလား၊ အဲဒီလိုေမးေတာ့ ၀ိဓူရအမတ္ႀကီးက အသင္ပုဏၰက မွန္ကန္ေသာ သစၥာစကားကိုဆိုရင္ သစၥာစကားကို ရင္၀ယ္ပိုက္ေထြးျခင္းအားျဖင့္ ေသရမွာကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသရျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘာမွေၾကာက္စရာမ႐ွိဘူး၊ ၀ိဓူရအမတ္ က ဒီလိုေျပာေတာ့ ေခါင္းမာတယ္ဆိုၿပီး ယူဇနာ (၆ဝ) အျမင့္႐ွိတဲ့ ကာဋာဂီရိ (ျမန္မာလိုျပန္ေတာ့ မည္းနက္ေသာ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီး) ရဲ႕ ေတာင္ထိပ္ကို ေခၚသြားၿပီး ပုဏၰက စစ္သူႀကီးက ဝိဓူရအမတ္ႀကီးကို ေတာင္ထိပ္ကေနၿပီး ေလးျပင္ေလးရပ္ ဆယ္ယူဇနာစီတဲ့ေနရာမွ ဝိဓူရကို ပစ္ခ်ပါတယ္။ ေနာက္ျပန္ ၾကည္တဲ့အခါမွာ ဝိဓူရအမတ္ႀကီးကို ေမးျပန္တယ္။ ဝိဓူရအမတ္ႀကီး ေသရမွာ မေၾကာက္ဘူးလား၊ ဒီေတာ့လည္း ယခုတင္ကအတိုင္းပဲ ေျပာတယ္။

          ဥကၠဌႀကီးခင္ဗ်ား။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ပုဏၰကစစ္သူႀကီးက ဒီလိုသတ္လို႔ မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ၀ိဓူရအမတ္ႀကီးကို ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီးေတာ့ ခါးပန္းႏွင့္ ႐ိုက္သတ္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး အႀကံရတယ္။ အဲဒီလို ပုဏၰက အႀကံရတဲ့အခါမွာ ၀ိဓူရအမတ္ႀကီးရဲ႕ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကိုင္႐ိုက္ခါနီးမွာ ၀ိဓူရက ေမးတယ္။ အသင္ပုဏၰက ငါ့ကို ဘာေၾကာင့္ သတ္ခ်င္ရသလဲလို႔ ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ ပုဏၰက အမတ္ႀကီးရဲ႕ အသည္းႏွလုံးကို လိုခ်င္လို႔ ေျပာတယ္။ ဘယ္သူက ဘာေၾကာင့္ လိုခ်င္သလဲဆိုေတာ့ ပုဏၰက ဣရနသီ ဆိုတဲ့ နဂါးျပည္က မင္းသမီးက လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ငါမေသခင္ သာဓုနရ တရားေလးပါး ေဟာခဲ့ဦးမယ္ဆိုၿပီး ပထမတရားက သူေတာ္ေကာင္းသူျမတ္ေကာင္းတို႔ သြားရာ လမ္းစဥ္အတုိင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ သြားပါ။ နံပါတ္ႏွစ္က စိုေသာလက္ကို မေျခာက္ပါေစနဲ႔၊ နံပါတ္သုံးက ေက်းဇူး႐ွိေသာ ခင္ပြန္းမ်ားအေပၚမွာ မျပစ္မွားပါႏွင့္။ နံပါတ္ေလးက အလိုႀကီးေသာ မိန္းမဆိုးေနာက္ကို အလိုမလိုက္ပါႏွင့္။ အဲဒီေလးခ်က္ကို ေဟာခဲ့ပါတယ္။

          ကၽြန္ေတာ္တို႔ မမွိတ္မသုန္ ယုံၾကည္စြာ လိုက္နာခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ က်ဆုံးသြားတဲ့ သခင္ျမတို႔ ခ်မွတ္သြားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒ၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း တသေဝမတိမ္း လိုက္ၾကပါစို႔ ဆိုတာ နံပါတ္ ၁ အေနနဲ႔ အစီရင္ခံလိုပါတယ္။

          နံပါတ္ ၂ အေနနဲ႔ကေတာ့ စိုေသာလက္ မေျခာက္ပါေစနဲ႔ ဆိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း၊ သန္႔႐ွင္း၊ တည္ၿမဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ ရာဇဝင္ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေလာက္အတြင္း ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ သပိတ္က စၿပီး သြားလာလုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး ေသအတူ႐ွင္အမွ် လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ စိုလာတဲ့ လက္ကို ဒီတစ္ခ်ီက်ေတာ့မွ ေျခာက္ခန္းရေတာ့မွာလား ဆိုတာကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။

          နံပါတ္ ၃ ေက်းဇူး႐ွင္ခင္ပြန္းမ်ားကိုလည္း မျပစ္မွားႏွင့္ ဆိုတာ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ  ဘယ္သူေတြလဲဆိုရင္ သန္းေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္မွ်႐ွိေသာ မဲဆႏၵ႐ွင္ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္အတြင္း အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀မွာ ျပည္သူေတြဟာ ခံစားေနခဲ့ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးက တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ေသြးေတြ ေခၽြးေတြ အေျမာက္အမ်ား ျပည္သူေတြ က်ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလို က်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ ခင္ပြန္းေကာင္း ေက်းဇူး႐ွင္ႏွင့္ ျပည္သူေတြကို ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္ ဒီပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ႀကီးက စုေပါင္း ထိန္းသိမ္းၾကပါစို႔။

          နံပါတ္ ၄ အခ်က္ဟာ ဣရနသီမင္းသမီးဆိုတဲ့ အာဏာျပႆနာကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအာဏာမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုခု၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း အာဏာေလာဘကို ေ႐ွ႕တန္းတင္ၿပီး လုပ္လာလွ်င္ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ျပန္ၾကည့္ရင္ ပ်က္စီးတာမ်ားပါတယ္။ အာဏာကိုေနာက္ထား ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ေ႐ွ႕ထားၿပီး လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဆိုရင္ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ တည္ၿမဲခိုင္မာပါတယ္။ အဲဒီလို အလိုႀကီးေသာ မိန္းမေနာက္ကို မလိုက္ဖို႔ဆိုတဲ့ ဝိဓူရအမတ္ႀကီး ေျပာတဲ့ နံပါတ္ ၄ သေဘာထားဟာ ပါလီမန္လႊတ္ႀကီးမွာ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းအားလုံးတို႔ဟာ ဣရနသီမင္းသမီးနဲ႔တူတဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ မိန္းမဆိုးနဲ႔တူတဲ့ အာဏာေလာဘ ေနာက္ကို မလိုက္ဘဲ ၃ လေလာက္ အေတာအတြင္းမွာ  ဒီျပႆနာကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီး က်င္းပေရး၊ ျပည္သူလူထု ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာစြာ ေနထိုိင္ႏိုင္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေဘာင္နဲ႔ စစ္ေဘာင္ကို ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား ဥဒါန္းတြင္ရစ္ေစေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ပူးေပါင္းထိန္းသိမ္း ျခားနားေရးအတြက္ ဝိဓူရထုံးႏွလုံးျပဳၿပီး ဤႏုိင္ငံေရး သာဓုနရတရားေလးပါးကို ဦးထိပ္ပန္ဆင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ကယ္တင္ၾကပါစို႔လို႔ ဥကၠဌမွတဆင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းႏွင့္တကြ တပ္မေတာ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ကမၻာတစ္ထြင္ ၿပဲၿပဲစပ္မွာ႐ွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျမတ္ႏိုသူမ်ားအားလုံးကို ပမညတ ကိုယ္စား ေလးစားစြာ တင္ျပရင္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။

          ယင္းေနာက္ ၁၉၅၉ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ပါလီမန္ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ ၂ ရပ္ တြဲဖက္ညီလာခံတြင္ သိမ္ျဖဴေတာင္ပိုင္း အမတ္ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက အေျခခံဥပေဒပုဒ္ ၁၁၆ ကို ျပင္ဆင္ရန္ အဂၤလိပ္ – ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ေရးဆြဲထားသည့္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒၾကမ္းကို တင္သြင္းခဲ့သည္။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၁၁၆ ကို ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပမညတ သာယာ၀တီသခင္ခ်စ္ေမာင္က -

          “အကယ္၍သာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ ပါ႐ွိတဲ့ ပုဒ္မ ၁၁၆ ကို ျပင္ဆင္ရလွ်င္ အဲသည္ အသဲႏွလုံးဟာ ပ်က္စီးၿပီလို႔ ၀မ္းနည္းစြာ ခံယူရပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဥပေဒဆိုတာ လူက လုပ္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူကလုပ္တဲ့ ဥပေဒထဲမွာ မူျပႆနာႀကီးေတြပါ ပါတယ္။ ဒါက ဘာလဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္သူ ႏိုင္ငံေတာ္သားမ်ားက ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ႀကီးကို ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမွာက္ပါတယ္။ အဲဒါဟာ မူျဖစ္ပါတယ္။ လႊဲေျပာင္းျပင္ဆင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေသာ အေျခခံတရားႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအေျခခံ တရားႀကီးေတြကိုပင္လွ်င္ ျပင္ဆင္တဲ့သေဘာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ စာကိုသာ ျပင္လို႔ရမယ္။ စိတ္ဓါတ္ကို ျပင္လို႔မရဘူး။ မရႏိုင္တဲ့အတြက္ အကယ္၍ ပုဒ္မ ၁၁၆ ကို ထပ္ျပင္ရရင္ ယခုတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တဲ့ မူပ်က္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္ မူပ်က္တယ္ဆိုရင္ ပါလီမန္အစိုးရ ကြယ္လြန္ၿပီလို႔ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္မွာ ေၾကညာရမယ္ ျဖစ္ပါတယ္”

ဟု တင္ျပ၍ ပုဒ္မ ၁၁၆ ျပင္ဆင္ေရးကို ကန္႔ကြက္သြားခဲ့ေလသည္။ ဥပေဒၾကမ္းကို သေဘာတူသူ ၃ဝ၄ မဲ၊ ကန္႔ကြက္သူ ၂၉ မဲျဖင့္ အတည္ျပဳခဲ့သည္။

          ဤသို႔ျဖင့္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းသည္ ပါလီမန္တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ျပန္လည္ေ႐ြးေကာက္ခံရၿပီး၊ ညေန ၅ နာရီတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းႏွင့္ အစိုးရသစ္ဝန္ႀကီးမ်ား က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုခဲ့သည္။

          သို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းသည္ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလအထိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္း၀န္ႀကီး တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ တ႐ုတ္ – ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္ျပႆနာဆိုင္ရာ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ 

No comments:

Post a Comment

Comment မ်ားကုိ စီစစ္ျပီး တင္ေပးပါမည္။ မုိက္ရုိင္းေသာ၊ လူသားမဆန္ေသာ Commet မ်ား တင္မေပးပါ။