Monday, September 2, 2013

တတိယလႈိင္း

(စည္းလံုးျခင္းရဲ႕အင္အား)

၁၉၈၈ အေရးအခင္းအတြင္း ျပည္သူဘက္မွ ရပ္တည္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္သားမ်ား

ေဆာင္းပါးရွင္ – ဆရာ ဂါမဏိ
စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား ခင္ဗ်ား-
ပင္တုိင္ ေဆာင္းပါးရွင္ ဆရာ ဂါမဏိက ကြ်န္ေတာ္တို႔ “စည္းလံုးျခင္းရဲ႕အင္အား” Website ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ထင္ဟတ္ေစမဲ့ “တတိယလႈိင္း” ေဆာင္းပါးကို ေရးသား ေပးပို႔လာပါတယ္။ 
ဒီေဆာင္းပါးမွာ ကမၻာေပၚက အာဏာရွင္ ႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသို႔ ကူးေျပာင္းၾကရာမွာ ပထမ လႈိင္းနဲ႔ ဒုတိယလႈိင္းေတြကို တတိယလႈိင္းက ၀င္ေရာက္ ေပါင္းစီးၾကမွသာ အလ်င္အျမန္ ကူးေျပာင္းႏိုင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔တကြ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ စဥ္းစား ေတြးေခၚ ႏိုင္ပံုေတြ၊ လူထုတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို လက္နက္နဲ႔ ျပန္တိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို သိသာ ထင္ရွားတဲ့ အေရအတြက္မွာ ျမင္ေနရၿပီဆုိရင္ ေနာက္ထပ္ တပ္မေတာ္သားေတြ အေပၚ Snowballing effect ဂယက္ရိုက္ၿပီး လူထုဘက္ ကူးေျပာင္းေရး အေတြးအေခၚ ကူးစက္ ပ်ံႏွံ႔သြားႏုိင္ပံုေတြ၊ လူထုဘက္ေျပာင္းလာတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကုိ လူထုေခါင္းေဆာင္ တခ်ဳိ႕က အသံုးမခ် တတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ တတိယလိႈင္း အညႊန္႔ခ်ိဳး ခံရပံုေတြ၊ ဒီ တတိယလႈိင္း မထသေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပံုေတြ၊ တပ္မေတာ္ကုိ စီမံကိန္း ရွိရွိ နားလည္မႈ ရွိရွိ ထုိးေဖာက္ သိမ္းသြင္းဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ လုိအပ္ပံုေတြကို သံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။ 


ယခုလို ေဆာင္းပါး ေပးပို႔လာတဲ့ ဆရာ ဂါမဏိအား ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖုိးတရုတ္မွ ၀မ္းေျမာက္စြာ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳရင္း စာဖတ္သူမ်ားအား တင္ျပေပးလိုက္ရပါတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုတံုးက အာဏာသိမ္းၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ စက္တင္ဘာ (၁၉) ရက္မွာ ကမာရြတ္ စံရိပ္ၿငိမ္မွာ စစ္ျပန္စစ္မႈထမ္းေဟာင္း (၁၆) ေယာက္က ေသနတ္ (၁၆) လက္နဲ႔ အာဏာသိမ္း နဝတစစ္တပ္ကို ျခံဳခိုတိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ လူထုဘက္ေတာ္သား စစ္သည္ေဟာင္း တစ္ေယာက္ဘဲ ႏိုင္ငံနဲ႔ျပည္သူအတြက္ အသက္ေပး လွဴသြားခဲ့ၿပီး နဝတစစ္သား ၄-၅-၁၀ ေယာက္ထက္မနည္း က်သြားပါတယ္။ ဒီေသနတ္ေတြဟာ ကုန္သြယ္ေရး႐ံုး အေရးအခင္းမွာ သိမ္းရထားတဲ့ လက္နက္ေတြ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ဒီထက္မက လက္နက္ေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွ႔ံ ျဖန္႔က်က္ၿပီး လူထု ဘက္ေတာ္သား စစ္သည္ေတြ၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ လက္ထဲမွာရွိေနရင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ပထမလႈိင္းနဲ႔ ရဟန္းသံဃာ ဒုတိယလႈိင္း မာန္ဟုန္သာမက တတိယလႈိင္းမာန္ဟုန္ကုိပါ အရွိန္ျပည့္ စီးနင္းလိုက္ပါဖို႔ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္နဲ႔ ျပင္ဆင္မႈ ရွိခဲ့ရင္ သမိုင္းဟာ ၁၉၈၈ ခုကတည္းက သစ္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအတြင္းမွာ လူထုတိုက္ပြဲ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တပ္မေတာ္သားေတြ လက္နက္နဲ႔တကြ လူထုဘက္ ပူးေပါင္းလာဖို႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ 
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ တတိယလႈိင္းဟာ အရွိန္ယူစမွာတင္ အၫြန္႔ခ်ဳိးခံလိုက္ရပါတယ္။ လႈိင္းဆိုတာမ်ဳိးက ေလပင့္ရင္ ႀကီးသထက္ ႀကီးလာတတ္တဲ့အျပင္၊ အထူးသျဖင့္ စစ္တပ္ပုန္ကန္မႈဆိုတာ ေရခံေျမခံ မွန္သြားတဲ့အခါမွာ snowballing effect လို႔ေခၚတဲ့ တစက္မွတမ်က္ႏွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထု တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္နက္နဲ႔ ျပန္တိုက္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို သိသာထင္ရွားတဲ့ အေရ အတြက္ ျမင္ေနရၿပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ တပ္မေတာ္သားေတြအေပၚ ဂယက္႐ိုက္ၿပီး လူထုဘက္ ကူးေျပာင္းေရး အေတြးအေခၚ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူထုတိုက္ပြဲေတြမွာ လႈိင္းသံုးလႈိင္း ယွဥ္တြဲ႐ိုက္ခတ္တာ အျမဲေတြ႔ရပါတယ္။ ပထမလႈိင္းဟာ အေျခခံ ႐ုပ္အင္အားလႈိင္းျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ၊ သာမန္ၿမိဳ႕ျပ ျပည္သူျပည္သားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ ပါဝင္ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။

ဒုတိယလႈိင္းကေတာ့ ပါဝါအေပ်ာ့ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕ေဆာင္ နာမ္ပိုင္းအင္အားလႈိင္း (သို႔မဟုတ္) ေတြးေခၚ ေျမာ္ျမင္မႈ အင္အားလႈိင္း ျဖစ္ၿပီး ရဟန္းသံဃာစတဲ့ သာသနာပိုင္း၊ အဲန္ဂ်ီအို အပါအဝင္ ပညာတတ္ပိုင္း၊ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္တဲ့ တရားေရးပိုင္းတို႔ ပါဝင္ၿပီး တခ်ဳိ႕အေျခအေနေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြလည္း ပါဝင္တတ္ပါတယ္။ တတိယလႈိင္းကေတာ့ ပါဝါအမာလႈိင္းျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္၊ ရဲ၊ လံုထိန္း၊ သူပုန္နဲ႔ စီးပြားေရး အင္အားစုေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

ဒီထဲမွာ အဓိကကေတာ့ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပင္မ လက္နက္ကိုင္အင္အားစုဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပါဝါအမာ တတိယလႈိင္းမွာ အၾကမ္းဖက္ေရး မဖက္ေရးက အဓိကမက်ဘဲ လက္နက္ကိုင္ျပထားဖို႔ကဘဲ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ အေျခအေနအရ တခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံေတြမွာ အႀကီးအက်ယ္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ရတာ ရွိသလို တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေသနတ္တခ်က္မေဖာက္ရဘဲ ရတာရွိၿပီး တခ်ဳိ႕မွာေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး အၾကမ္းဖက္ရတာရွိတတ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ လူထုရဲ႕ေနာက္ခံအျဖစ္ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစု ရွိေနေရးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဂါတမဗုဒၶရဲ႕ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးမွာ ပထမေအာင္ျခင္းျဖစ္တဲ့ လက္နက္မ်ဳိးစံုကိုင္ထားတဲ့ လက္႐ံုးတေထာင္နဲ႔ မာရ္နတ္နဲ႔ နတ္စစ္သည္ေတြအေပၚ ေအာင္ျခင္းဟာ ေမတၱာဓာတ္နဲ႔ ေဟာေျပာဆံုးမ စည္း႐ံုးနားခ်ၿပီး ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ဘဲ ပထဝီေျမကို သက္ေသျပဳတဲ့အတြက္ ဝသုႏၲရီ နတ္သမီးက စစ္ကူလာၿပီး ဆံေရကိုညႇစ္ခ်လို႔ မာရ္နတ္နဲ႔ သူ႔တပ္္ႀကီး ေရထဲေမ်ာပါ ပ်က္စီးသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပဥၥမေအာင္ျခင္းျဖစ္တဲ့ စိဥၨမာနကို ဆံုးမခန္းမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္အတုျပဳတ္က်ေအာင္ နတ္ေတြက ႂကြက္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဗိုက္အတုခ်ီထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကိုကိုက္ျဖတ္ပစ္လို႔ အေယာင္ေဆာင္တာေပၚၿပီး အႏိုင္ရတာျဖစ္ပါတယ္။

သတၱမေအာင္ျခင္းမွာဆိုရင္ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ ရွင္ေမာဂၢလန္ကုိ တာဝန္ ေပးလိုက္တဲ့အခါ သူ႔ထက္ႀကီးတဲ့နဂါးပံု ဖန္ဆင္းၿပီး ဖိညႇစ္ပစ္တာ၊ ပိုႀကီးတဲ့မီးလွ်ံလႊတ္ ‘ေကၽြး’တာ၊ ဂဠဳန္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး လိုက္’ဗ်င္း’တာ၊ နတ္ဘီလူးႀကီး ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာစတဲ့ လက္႐ံုးရည္အင္အားကို အထူးတလည္သံုးခဲ့ရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ေအာင္ျခင္း ငါးပါးမွာဘဲ ေမတၱာဓာတ္ သို႔မဟုတ္ ဉာဏ္ပညာဆိုတဲ့ ႏွလံုးရည္နဲ႔ သာယာညႇင္းေပ်ာင္းစြာ အႏိုင္ရခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဘုရားနဲ႔စစ္ၿပိဳင္လို႔႐ႈံးသြားတဲ့ မာရ္နတ္ဟာ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ အေသာကမင္းလက္ထက္မွာ ရဟႏၲာရွင္ဥပဂုတ္ကို ထပ္မံစိန္ေခၚ တိုက္ခိုက္ျပန္တဲ့ အခါ မာရ္နတ္က ႏြား႐ိုင္းႀကီးပံု ဖန္ဆင္း တိုက္ခိုက္ရင္ ရွင္ဥပဂုတ္က က်ားပံု ဖန္ဆင္း တံု႔ျပန္၊ မာရ္နတ္က နဂါးပံု ဖန္ဆင္းတိုက္ခိုက္ရင္ ရွင္ဥပဂုတ္က ဂဠဳန္ပံုဖန္ဆင္း ျပန္ခ်၊ မာရ္နတ္က ဘီလူးႀကီးပံု ဖန္ဆင္းတဲ့အခါ ရွင္ဥပဂုတ္က ႏွစ္ဆပိုႀကီးတဲ့ဘီလူးႀကီးပံု ဖန္ဆင္းၿပီး ဘီလူး အေယာင္ေဆာင္ မာရ္နတ္ကိုလိုက္႐ိုက္၊ မာရ္နတ္က လူႀကီးလူေကာင္းပံု ဖန္ဆင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ေလာက္ေတြေဖြးေနတဲ့ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ကို လူေယာင္ ေဆာင္ မာရ္နတ္လည္ပင္းမွာ ဘယ္သူမွ ခၽြတ္မရေအာင္ဆြဲ၊ ေနာက္ဆံုး မာရ္နတ္ကို ေတာင္ခါးပန္းမွာ ႀကိဳးတုပ္ စသျဖင့္ အၾကမ္းဖက္တိုက္ပြဲဝင္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါတယ္။

အာရွတိုက္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရးလူထုတိုက္ပြဲႀကီးေတြကို ဖိလိပိုင္ (၁၉၈၆)၊ ျမန္မာ (၁၉၈၈ နဲ႔ ၂၀၀၇)၊ တိဘက္ (၁၉၈၉ နဲ႔ ၂၀၀၈)၊ တ႐ုတ္ (၁၉၈၉)၊ နီေပါ (၁၉၉၀ နဲ႔ ၂၀၀၆)၊ ထုိင္း (၁၉၇၃ နဲ႔ ၁၉၉၂)၊ ေတာင္ကိုးရီးယား (၁၉၈၀ နဲ႔ ၁၉၈၇)၊ အင္ဒိုနီးရွား (၁၉၉၈) တို႔မွာ ၾကံဳခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ေအာင္ပြဲရခဲ့တာေတြက ဖိလိပိုင္၊ နီေပါ (၂၀၀၆)၊ ထိုင္း၊ ေတာင္ကိုးရီးယား (၁၉၈၇) နဲ႔ အင္ဒိုနီးရွားတို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အာရွအျပင္ဘက္မွာလည္း အေရွ႕ဂ်ာမဏီ (၁၉၈၉)၊ ႐ူေမးနီးယား (၁၉၈၉)၊ ႐ုရွား (၁၉၉၁)၊ ေတာင္အာဖရိက (၁၉၉၄)၊ ဆားဘီးယား (၂၀၀၀)၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ (၂၀၀၃)၊ ယူကရိန္း (၂၀၀၄) တို႔မွာ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ေအာင္ပြဲအားလံုး (အားလံုး) ဟာ တိုက္႐ိုက္လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ သို႔မဟုတ္ သြယ္ဝိုက္ တပ္မေတာ္ အရွိန္ၾသဇာ၊ တနည္းအားျဖင့္ တတိယလႈိင္းကို စီးႏိုင္လို႔ ေအာင္ပြဲရတာေတြခ်ည္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယလႈိင္းနဲ႔ကင္းကြာတဲ့ ျမန္မာ၊ တိဘက္၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ လူထုတိုက္ပြဲေတြကေတာ့ အ႐ႈံးကိုဘဲ ေပြ႔ပိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ရင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ အၾကမ္းမဖက္ေရး အဟႎသဝါဒရဲ႕ ဖခင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ မဟတၱမဂႏၶီေၾကာင့္ အိႏၵိယျပည္သူေတြ၊ ပညာတတ္ေတြနဲ႔ ဟိႏၵဴ-မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရးသမားေတြရဲ႕ ပထမလႈိင္းနဲ႔ ဒုတိယ လႈိင္းလံုးႀကီးေတြ အရွိန္အဟုန္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ထႂကြလႈပ္ရွားလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားက အိႏၵိယႏိုင္ငံကို မျဖစ္မေန လြတ္လပ္ေရး ေပးရတာကေတာ့ ဆူဘတ္ခ်ႏၵရာဘို႔စ္ရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီစစ္တပ္ထဲက အိႏၵိယစစ္သားေတြကို စိတ္မခ်ရေတာ့တဲ့ အေျခဆိုက္လာတာကို ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးခါနီးမွာ သေဘာေပါက္ခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္တံုးက ဂ်ာမဏီလက္ထဲ စစ္သံု႔ပန္းအျဖစ္ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ၿဗိတိသွ် စစ္တပ္တြင္းက အိႏၵိယ အမ်ဳိးသားေတြဟာ ဟစ္တလာနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ထားတဲ့ အိႏၵိယလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဖြဲ႔ထဲ ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကတာကို ၿဗိတိသွ်ေတြ ေတြ႔ရွိသြားခဲ့လို႔ အႀကီးအက်ယ္အ့ံၾသေျခာက္ျခားသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီဂယက္ဟာ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ပါ အက်ဳိးျပဳသြားခဲ့ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဖီဒယ္ ရားမုိ႔စ္ (ယာ) အား ဖိလစ္ပိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေတြ႔ရစဥ္

၁၉၈၆ ခု ဖိလိပိုင္ လူထုတိုက္ပြဲမွာ ပထမလႈိင္းအျဖစ္ ကိုရာဇန္အကြီႏိုက အာဏာရွင္မားကို႔စ္ကို အတိအလင္းအံတုၿပီး ေသာင္းခ်ီတဲ့လူထုႀကီးက ဝိုင္းရံလို႔ သမၼတက်မ္းသစၥာက်ိန္ဆိုပြဲ တဖက္သတ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယလႈိင္းကေတာ့ ဖိလိပိုင္ႏိုင္ငံ ဘုရင္ဂ်ီသာသာနာပိုင္ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ကာဒီနယ္ဆင္းက ကက္သလစ္ အသံလႊင့္႐ံု ကေနၿပီး ဘာသာတူေတြနဲ႔ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ဘုရင္ဂ်ီရဟန္း သီလရွင္အားလံုးကို အံတု ပုန္ကန္သူေတြထံသြား အားေပးဝန္းရံဖို႔ ေဆာ္ၾသလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၆ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၄ ရက္မွာ ပုန္ကန္တဲ့တပ္မေတာ္သားေတြက ခ်ယ္နယ္-၄ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုကို တုိက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ၿပီး ဖိလိပိုင္ အာဏာရွင္ မားကို႔စ္ရဲ႕ေၾကညာခ်က္ေတြ မထုတ္လႊင့္ႏိုင္ေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာပိတ္ဆို႔ႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။

ပုန္ကန္တဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို တုိက္ခိုက္ ေခ်မႈန္းဖို႔ အာဏာရွင္မားကို႔စ္ လႊတ္လိုက္တဲ့ ေလတပ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြဟာ ပုန္ကန္သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ 
ဒါ့အျပင္ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြက ဗီလာေမာ္ ေလတပ္စခန္းကို ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္ၿပီး မားကို႔စ္ဘက္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္ေတြနဲ႔ စစ္ကားေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သလို မားကို႔စ္ေနတဲ့ မာလာကာနန္နန္းေတာ္ကိုလည္း ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား စစ္ရဟတ္ယာဥ္ တစီးက ဒံုးက်ည္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီညေနမွာဘဲ ဖိလိပိုင္ စစ္တကၠသိုလ္ဆင္း စစ္ဗိုလ္ အမ်ားစုဟာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး အြန္ရင္လီ၊ ဒုဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ရားမို႔စ္တို႔ရွိရာ ျပည္သူလူထုဘက္ ကူးေျပာင္း ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေနာက္တရက္မွာ မားကို႔စ္သစၥာခံတပ္ေတြ ေနရာယူပစ္ခတ္ေနတဲ့ ခ်ယ္နယ္-၉ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုကို သူပုန္တပ္မေတာ္သားေတြက တိုက္ခိုက္ၿပီး သိမ္းပိုက္လိုက္တယ္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ေနာက္ထပ္ ႐ုပ္သံလႊင့္႐ံုေတြကိုပါ ျပည္သူ႔ ဘက္ေတာ္သား စစ္တပ္ေတြနဲဲ႔ ျပည္သူေတြက သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ 

၁၉၉၈ခု အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ လူထုတိုက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ ဆူဟာတို သစၥာခံ တပ္မေတာ္က လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ အေသအခ်ာ စီစဥ္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ သမၼတဆူဟာတို ျပည္ပေရာက္ေနခ်ိန္ လက္ေအာက္ခံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အခ်င္းခ်င္း အေဝမတည့္ စားခြက္လုရာက ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲဝင္ လူထုပထမလႈိင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဝီရန္တို တတိယလႈိင္း မေရွာင္မလြဲသာ ေပါင္းစည္း မိသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆူဟာတို႔ သားမက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စီစဥ္ဖန္တီးတဲ့ လူထု ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲေရးအၾကမ္းဖက္မႈေတြဟာ တျခားဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားေတြကို သြားထိခိုက္ သြားေစတဲ့အတြက္ တျခားဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ လူထုနဲ႔ေပါင္းသြားၿပီး အင္ဒိုနီးရွားမွာ ဒီမိုကေရစီေအာင္ပြဲခံသြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ လည္း ၁၉၇၃ ခုနဲ႔ ၁၉၉၂ ခုတို႔မွာ အဲသလိုအေျခအေနမ်ဳိးနဲ႔ႀကံဳၿပီး ဒီမိုကေရစီထြန္းေပၚခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခု ေမလမွာ နီေပါဘုရင္က စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေၾကညာ၊ အာဏာကုန္ယူလိုက္တဲ့အခါ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီ ၇ ပါတီက မဟာမိတ္အဖြဲ႔ဖြဲ႔ၿပီး ဆန္႔က်င္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီ ၇ ပါတီဟာ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္ေနရာ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရထားတဲ့ ပါတီေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၇ ပါတီမဟာမိတ္အဖြဲ႔က ေမာ္ဝါဒီလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ ဒီဇင္ဘာလမွာ ၁၂ ခ်က္ နားလည္မႈစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ လူထုတိုက္ပြဲနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ ဟန္ခ်က္ညီ ေပါင္းစပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ဧၿပီ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးျဖစ္တဲ့အခါ ေမာ္ဝါဒီသူပုန္တပ္ေတြက ၇ ပါတီ မဟာမိတ္အဖြဲ႔နဲ႔ ညိႇႏႈိင္း နားလည္မႈအရ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေပးထားၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ပတ္လည္မွာ အစိုးရတပ္ေတြ ၿမိဳ႕ေတာ္ကိုခ်ီတက္ၿပီး လူထုကို မႏွိမ္နင္းႏိုင္ေအာင္ လမ္းေတြ ပိတ္ဆို႔ ၿခိမ္းေခ်ာက္ထားတာဘဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေမာ္ဝါဒီ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ေတြရဲ႕ စစ္ေရးထိုးစစ္ေတြေၾကာင့္ အထိနာ စစ္ပန္းေန႐ံုမက ေမာ္ဝါဒီေတြနဲ႔အတူ အတုိက္အခံ ပါတီအားလံုးနဲ႔ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးကပါ ဘုရင္ကို တခဲနက္ တညီတၫြတ္တည္း ဆန္႔က်င္ေနတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ေနရတဲ့အတြက္ နီေပါဘုရင့္တပ္မေတာ္ဟာလည္း ဘုရင္ကို တက္တက္ႂကြႂကြေထာက္ခံဖို႔ စိတ္မပါေတာ့ပါဘူး။ နီေပါေတာ္လွန္ေရးမွာ ထူးျခားတာက နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္နိမိတ္ခ်င္းစပ္ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံေတြဟာ နီေပါဘုရင္ကို ေထာက္ခံခဲ့တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နီေပါစစ္တပ္အတြက္ လက္နက္ခဲယမ္းကအစ ေထာက္ပံ့ ကူညီေပးၿပီး နီေပါကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ေမာ္ဝါဒီ) ကိုဆန္႔က်င္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲကေန နီေပါကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (ေမာ္ဝါဒီ)နဲ႔ ျပည္သူေတြက ဘုရင္ကိုျဖဳတ္ခ်ပစ္ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ သမၼာက်မ္းစာထဲက ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၂၁ အခန္းငယ္ ၁၂ မွ ၁၄၊ ရွင္မာကုခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၁၁ အခန္းငယ္ ၁၅ မွ ၁၇၊ ရွင္လုကာခရစ္ဝင္ အခန္းႀကီး ၁၉ အခန္းငယ္ ၄၅ မွ ၄၆ တို႔မွာ အခုလိုဆိုထားပါတယ္။ 

“ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ ေယ႐ႈသည္ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ဝင္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္၊ ဗိမာန္ေတာ္၌ ေရာင္းဝယ္ေသာ သူအေပါင္းတို႔ကို ႏွင္ထုတ္၍၊ ေငြလဲေသာသူတို႔၏ ပြဲစားခံု တို႔ကို၎၊ ခ်ဳိးငွက္ေရာင္းေသာသူတို႔၏ ထိုင္ေနရာမ်ားကို၎၊ တြန္းလွဲေတာ္မူလ်က္၊-ဗိမာန္ေတာ္ထဲ၌ အေဆာက္အဦးကို အဘယ္သူမွ် မေဆာင္မရြက္ရမည့္ အေၾကာင္း ျမစ္တားေတာ္မူလ်က္၊- ငါ့အိမ္ကို လူအမ်ဳိးမ်ဳိး ဆုေတာင္းရာအိမ္ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾကလတံ့ဟု က်မ္းစာ၌ လာေသာ္လည္း၊ သင္တို႔သည္ ထိုအိမ္ကို ဓားျပတြင္း ျဖစ္ေစၾကၿပီတကားဟု ဆံုးမၾသဝါဒေပးေတာ္မူ၏။-” 

ခရစ္ယာန္ဓမၼေဟာင္းက်မ္းမွာဆိုရင္ ထာဝရဘုရားသခင္က မိစၦာဓိ႒ိေတြ၊ အျပစ္သားေတြကို ေလာင္မီးလက္နက္ (ေသာဒံုနဲ႔ ဂိုမိုးရ)၊ ေရလႊမ္းမိုးေဘး (ေနာဧ) စသည္ျဖင့္ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အၾကမ္းဖက္သုတ္သင္ပစ္တဲ့ သာဓကေတြ ပိုလို႔ေတာင္ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။
၂၀၀၀ ခု ဆားဘီးယားေတာ္လွန္ေရးမွာ ေအာ့ပ္ေတာ္ လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္လႈပ္ရွားမႈ ပထမလႈိင္းကို အတိုက္အခံ ၁၈ ပါတီ ၫြန္႔ေပါင္းျဖစ္တဲ့ ဆားဘီးယားျပည္ ဒီမိုကရက္တစ္အတိုက္အခံ အဖြဲ႔ ဒုတိယလႈိင္းက အားျဖည့္ ခဲ့ပါတယ္။ ေမ ၅ ရက္ ေန႔လည္ ပါလီမန္ေဘးမွာ ဆႏၵျပလူထုႀကီးနဲ႔ လံုထိန္းေတြဟာ ဒုတ္ေတြ ခဲေတြ မ်က္ရည္ယိုဗံုး ေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္တုိက္ခိုက္ၾကပါတယ္။ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ လူထုႀကီးက ပါလီမန္ကို အတင္းဝင္စီးနင္းတဲ့အခါ လံုျခံဳေရးယူေနတဲ့ လံုထိန္းရဲတခ်ဳိ႕ဟာ လက္နက္နဲ႔တကြ လူထုႀကီးနဲ႔ ပူးေပါင္းလိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရဲေတြလည္း ထြက္ေျပး သြားပါတယ္။ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ကို မီး႐ႈိ႕ပစ္လို႔ တျခမ္းေလာက္ ေလာင္သြားပါတယ္။

အဲဒါၿပီးေတာ့ လူထုႀကီးဟာ သမၼတမီလိုဆီဗစ္ တျပည္လံုးသို႔ အဓိကဝါဒျဖန္႔ခ်ိဆက္သြယ္ရာ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အဓိကျပယုဂ္ ျဖစ္တဲ့ ဆားဘီးယား ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလြႊင့္႐ံုကို သြားဝိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘူဒိုဇာ ေမာင္းသမား လ်ဴဘိုဆက္ဗ္ ဂ်ဳိးကစ္က သူ႔ဘူဒိုဇာကိုေမာင္းၿပီး ဆားဘီးယား ေရဒီယိုနဲ႔ ႐ုပ္သံလြႊင့္႐ံုကို အၾကမ္းဖက္ ဝင္တိုက္ ဂိတ္တံခါးေတြ နံရံေတြ ၿဖိဳခ်ခဲ့ရာကေန အသံလႊင့္႐ံုလံုျခံဳေရး လံုထိန္းေတြကတဖက္ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သားလံုထိန္းေတြ အပါအဝင္ လူထုႀကီးကတဖက္ အျပန္အလွန္ပစ္ခတ္ တိုက္ပြဲ အျပင္းအထန္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ သိတ္မၾကာခင္မွာဘဲ အသံလႊင့္႐ံု တခုလံုးကို လူထုႀကီးက စီးမိသြား ခဲ့ပါတယ္။ အသံလႊင့္႐ံုကိုလည္း မီးတင္႐ႈိ႕လိုက္လို႔ မီလိုဆီဗစ္႐ုပ္သံလႊင့္ အစီအစဥ္ေတြ ရပ္ဆိုင္းသြားပါတယ္။ (မၾကာခင္မွာဘဲ ျပည္သူလူထု ဘက္က ႐ုပ္သံလႊင့္အစီအစဥ္ေတြကို စတင္ ထုတ္လႊင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။)

ဂ်ဳိးကစ္ကို အသံလႊင့္႐ံုထဲက မီလိုဆီဗစ္ရဲ႕ လံုျခံဳေရးတပ္ေတြက ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဝိုင္းပစ္ခဲ့ေပမဲ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ တခ်က္မွမထိခဲ့ပါ။ ဆားဘီးယားေတာ္လွန္ေရးဟာလည္း ဘူဒိုဇာ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ နာမည္တြင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ 

ဖက္ဆစ္အာဏာရွင္မီလိုဆီဗစ္လက္ေအာက္မွာ ေဘာ့စနီးယား-ဟာဇီဂိုဗီးနား၊ ခ႐ိုေအးရွား နဲ႔ ကိုဆိုဗိုမွာ အဓိပၸာယ္ မရွိတဲ့ လူမ်ဳိးႀကီးဝါဒ နယ္ခ်ဲ႕စစ္ပြဲေတြ တိုက္ခဲ့ရၿပီး လက္နက္ကိုင္ေဘာ့စနီးယားနဲ႔ ခ႐ိုေအးရွား ျပည္သူေတြ၊ လက္နက္ ကိုင္ကိုဆိုဗိုျပည္သူေတြနဲ႔တကြ နာတိုးတပ္ေတြရဲ႕ အျပင္းအထန္လက္တံု႔ျပန္တိုက္ခိုက္မႈေတြကို မ႐ႈမလွခံခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာ ေကာင္းလွတဲ့ လူမ်ဳိးတံုးသတ္ပြဲေတြကို က်ဴးလြန္ခဲ့ရလို႔ စစ္ပန္းၿပီး ဂုဏ္သိကၡာက်ေနရတဲ့ ဆားဘီးယားစစ္တပ္ကလည္း ဒီလူထုအံုႂကြမႈမွာ မီလိုဆီဗစ္ ခိုင္းသမွ်ကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ လက္ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္ကို စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့လို႔ စစ္တပ္ထိပ္သီးတခ်ဳိ႕က ဆႏၵျပလူထုကို ပစ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ လက္နက္ကိုင္တပ္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္ လႈပ္ရွားမႈ ဆိုတဲ့ တတိယလႈိင္းက ပြဲသိမ္းေပးသြားတာျဖစ္ပါတယ္။ 
၂၀၀၃ ႏုိဝင္ဘာလ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံရဲ႕ ႏွင္းဆီေတာ္လွန္ေရးမွာ ပထမလႈိင္းေခါင္းေဆာင္ ဆာကာ့ရွ္ဗီလီ ဦးစီးတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြဟာ ပါလီမန္ လႊတ္ေတာ္ကို အတင္းဝင္စီးတဲ့အခါ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာအာဏာရွင္ ရွဗာ့ဒ္နာေဇက အေရးေပၚ အေျခအေန ေၾကညာ၊ စစ္တပ္နဲ႔ လံုထိန္းေတြ ဆင့္ေခၚၿပီး အင္အားသံုးရွင္းလင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ ေဂ်ာ့ဆိုးေရာ့စ္ရဲ႕အဲန္ဂ်ီအိုေတြ ေဒၚလာ ၄၂ သန္းအကုန္ခံ ထိုးေဖာက္ စည္း႐ံုးထားတဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ တပ္မေတာ္က အမိန္႔နာခံဖို႔ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့အတြက္ တတိယလႈိင္း ၾသဇာေအာက္မွာ သမၼတရွဗာ့ဒ္နာေဇ အာဏာစြန္႔ခဲ့ရ ပါေတာ့တယ္။ ၂၀၀၄ ခု ယူကရိန္း လိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အာဏာရွင္ကို အံတုတဲ့ သမၼတေလာင္း ယူရွင္ကိုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈနဲ႔ ျပည္သူလူထု အံုႂကြမႈပထမလႈိင္းကို တရား႐ံုးခ်ဳပ္ရဲ႕ မဲလိမ္မႈစီရင္ခ်က္ဒုတိယလႈိင္းက အားျဖည့္ခဲ့ပါတယ္။

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ တပ္မေတာ္ရွိ BTR-80 သံခ်ပ္ကာယာဥ္မ်ား

ဒီလိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ တတိယလႈိင္းအျဖစ္ (ယခင္ ေကဂ်ီဘီေထာက္လွမ္းေရး) ယခု ယူကရိန္းလံုျခံဳေရးရာ ဌာနကေန အတိုက္အခံေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုဆီကို အေရးႀကီး သတင္း အခ်က္အလက္ေတြ၊ မဲမသမာမႈနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အတိအက်အခ်က္အလက္ေတြ ေပးခဲ့သလို ဒီ (အက္စ္ဘီယူ) ယူကရိန္း ေထာက္လွမ္းေရး ဌာနႀကီးမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ စမက္ရွ္ကို၊ ဂ်ီအာရ္ယူ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အလက္ဇန္းဒါးဂါလာကာ၊ တပ္မေတာ္ တန္ျပန္ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ိုမန္ရွင္ကို တို႔က လူထုကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ အမိန္႔ေပးခံရတဲ့ လံုထိန္းတပ္ေတြကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေအာင္ တင္းတင္းမာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပး တားျမစ္ခဲ့ၾကလို႔ လူထုတိုက္ပြဲ ၿဖိဳခြဲမခံရဘဲ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ရာဇဝတ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်ဖူးတဲ့ ဂ်ေလဘီ ဖိုးတြမ္တီးေဟာင္း ယာႏူကိုဗစ္ခ်္ သမၼတျဖစ္လာရင္ သူ႔အမိန္႔ နာခံလုပ္ကိုင္ရမွာကို မလိုလားၾကတဲ့ အတြက္လည္း အတိုက္အခံ သမၼတေလာင္း ယူရွင္ကိုဘက္ ေထာက္ခံၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁၉၈၈ တံုးက ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ ပထမလႈိင္း ထႂကြခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀ မွာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေအာင္ပြဲနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြ ကံေဆာင္ပြဲ ဒုတိယလႈိင္း စႂကြခဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာမွာေတာ့ သံဃာေတြရဲ႕ ဒုတိယလႈိင္းဟာ တႏိုင္ငံလံုး သာမက တကမၻာလံုးတုန္ခါသြားေအာင္ အရွိန္အဟုန္ ႀကီးမားစြာနဲ႔ ႐ိုက္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ပြဲသိမ္းလႈိင္းျဖစ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္စစ္တပ္ အရွိန္ၾသဇာ မပါဝင္ေသးလို႔ ေအာင္ပြဲမရခဲ့ၾကပါဘူး။ ေနာက္ မလြဲမေသြလာရမယ့္ တတိယလႈိင္းအတြက္ တဖက္မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ပြဲအရွိန္အဟုန္ကို ႀကီးထြားျပင္းထန္ေအာင္ လုပ္ရင္း ေနာက္တဖက္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို စီမံကိန္းရွိရွိ နားလည္မႈရွိရွိ ထိုးေဖာက္ သိမ္းသြင္းဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီ တတိယလႈိင္း မထသေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါ။ ကြယ္လြန္သူ ရဲေဘာ္ျမင့္ေအာင္ (ေခၚ) ဂု႐ု ABSDF ၏ ‘တတိယ လူထုလႈိင္း ဆီသို႔’ စာတမ္း၊ ဆရာလူထုစိန္ဝင္း၏ ေဆာင္းပါးႏွင့္ Mandela ၏ ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိ တို႔ကို ထပ္ဆင့္ခံစားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
 
 

No comments:

Post a Comment

Comment မ်ားကုိ စီစစ္ျပီး တင္ေပးပါမည္။ မုိက္ရုိင္းေသာ၊ လူသားမဆန္ေသာ Commet မ်ား တင္မေပးပါ။