စစ္ဥပေဒႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား

(စည္းလံုးျခင္းရဲ႕အင္အား)

တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားတစ္ခုအတြင္း တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္ေအးမင္းဦး

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ယခင္က အလြန္တရာမွ ဂုဏ္သိကၡာ ရိွခဲ့သည္။ ျပည္သူလူထုနွင့္ တပ္မေတာ္သည္ တသားတည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယေန႔စစ္တပ္ကေတာ့ ယခင္ႏွင့္ မတူေတာ့ေပ။ ျပည္သူလူထုနွင့္ စစ္တပ္သည္ ကဲြျပား၍ ရန္သူသဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကေပၿပီ။ ထို႔အတူ စစ္တပ္အတြင္းတြင္လည္း ဤသို႔ ျဖစ္ပ်က္လွ်က္ရိွသည္။ အထက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ ေအာက္ေျခ ရဲေဘာ္မွ အရာရွိငယ္ အဆင့္အထိ ႏႈိင္းယွဥ္ေသာ္ ကဲြျပား၍ သခင္ႏွင့္ ကြ်န္သဖြယ္ ျဖစ္ေနေပျပီ။

 
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အထက္ အႀကီးအကဲမ်ားသည္ လက္ေအာက္ ရဲေဘာ္မ်ားမွ အရာရွိငယ္ အဆင့္အထိ ငယ္သားမ်ားအား တာ၀န္မယူဘဲ လက္ေအာက္ကို လႊဲခ်ဖို႔၊ ဖိႏိွပ္ဖို႔၊ ႏွိပ္ကြပ္ဖို႔ႏွင့္ ကြ်န္မ်ားသဖြယ္ သေဘာထားကာ ခိုင္းေစေနၾကျပီ။ ထုတ္ျပန္ထားေသာ၊ ျပဌာန္းထားေသာ ဥပေဒမ်ား၊ က်င့္ဝတ္မ်ားသည္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးေနၿပီ။ တပ္မေတာ္သည္ စည္းကမ္းရိွေသာ အဖဲြ႔အစည္း ျဖစ္ရမည္ဟုဆိုကာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား၊ ဥပေဒမ်ား၊ ျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္မ်ား ခမ္းခမ္းနားနား ျပဌာန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္းဥပေဒမ်ားသည္ အထက္အရာရွိႀကီးမ်ားႏွင့္ မဆိုင္ဘဲ လက္ေအာက္ ငယ္သားမ်ားအတြက္သာ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့သည္။

အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ ဥပေဒအထက္တြင္ရိွၿပီး လိုသလို ခြစီးေနၾကၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္ဥပေဒသည္ အဓိပၸာယ္တစ္မ်ဳိး သက္ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “စစ္ဥပေဒဟူသည္ လက္ေအာက္ငယ္သား ေအာက္ေျခ လူတန္းစားမ်ားအတြက္သာ ထုတ္ျပန္ထားျခင္းျဖစ္သည္” ဟု နားလည္ရေပေတာ့မည္။ ရဲေဘာ္အဆင့္မွ အရာရွိငယ္အဆင့္ထိ လူတန္းစားမ်ားသည္ စစ္တပ္မွ ထုတ္ျပန္ထားေသာ ဥပေဒနွင့္ ၿငိစြန္းလွ်င္ ၄င္းျပစ္မႈျပစ္ဒဏ္မ်ားကို မလြဲမေသြ က်ခံရမည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္းဥပေဒမ်ားသည္ အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ေတာ့ လားလားမွ် မသက္ဆိုင္ေပ။

အဘယ့္ေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ ေျပာပါသနည္း။ ရွင္းပါသည္။ စစ္ဥပေဒႏွင့္ ၿငိစြန္း၍ အျပစ္ေပးခံ၊ အျပဳတ္ခံ၊ ေထာင္ခ်ခံရသူမ်ားကို ၾကည့္ပါက ရဲေဘာ္မွ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ထိ လူမ်ားကိုသာ ေတြ႔ေနရသည္။ အထက္လူႀကီး ဆိုသူမ်ားသည္ပင္ ဥပေဒနွင့္ မၿငိစြန္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသလား၊ သန္႔ရွင္းေနသလား၊ သမာဓိရိွရိွ ေနထိုင္ က်င့္ႀကံေနသလားဟု စဥ္းစားမိသည္။ မထင္ပါ။ န၀တမွ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ဖယ္ရွားခံရေသာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေက်ာ္ဘ၊ ထြန္းၾကည္၊ ျမင့္ေအာင္ ၊ ေမာင္သင့္ စသည္တို႔သည္ တစုံတရာ အေရးယူခံရျခင္း မရွိဘဲ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးတူးေနၾကသည္။ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေမာင္သင့္ဆိုလွ်င္ ညီအမႏွစ္ဦးကို တၿပိဳင္နက္ မယားၿပိဳင္သေဘာ ယူထားေသးသည္။ ေကာင္းေလစြ။

ဥပေဒႏွင့္ ၿငိစြန္းေသာ အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အာဏာကို ပါဝါတစ္ခုလို အသံုးခ်ၾကသည္။ ရဲေဘာ္အဆင့္မွ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ လူမ်ားသည္ မိသားစုအတြက္ ရံုးကန္ရင္း အျပစ္ျဖစ္ၾကသည္။ ဥပမာ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီ၊ ေမွာင္ခိုပစၥည္း လုပ္မိၾကသည္။ ထုတ္ျပန္ထားေသာ ဥပေဒနွင့္ ၿငိစြန္းသည္။ အျပစ္ရိွသည္ မွန္၏။ ျပဳတ္မည္ (သို႔) ေထာင္ခ်ခံရမည္။ ျပစ္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ျပပါလိမ့္မည္။ အႀကီးအကဲမ်ား၊ စစ္တရားသူႀကီးဆိုသူမ်ား။ သို႔ေသာ္ ယင္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊ စစ္တရားသူႀကီးမ်ား၊ အႀကီးအကဲ ဆိုသူမ်ားသည္ပင္ ဇိမ္ခံကားမ်ား အစီးရာနွင့္ခ်ီ၍ တရားမဝင္ သြင္းေနၾကသည္။ ေလလံအျဖစ္ ျပန္လည္ ေရာင္းစားေနၾကသည္။ ခ်မ္းသာေနၾကသည္မွာ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ စားမကုန္နိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ တရားမ၀င္ကိစၥမ်ားကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း က်ဴးလြန္ေနသည္ကို မည္သူ တရားစီရင္ပါမည္နည္း။ ထုတ္ျပန္ထားေသာ စစ္ဥပေဒသည္ အဘယ့္သို႔ ေရာက္သြားပါသနည္း။ ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ထုတ္ျပန္ထားေသာ ဥပေဒမ်ားအတိုင္းသာ အေရးယူရပါလွ်င္ စစ္တပ္အတြင္း အႀကီးအကဲဟူသည္ ရိွနိုင္ေတာ့မည္ပင္မထင္။ ငယ္သားမ်ားအား အျပစ္ေပး ေထာင္ခ်ေနေသာ စစ္တရားသူႀကီးမ်ား ကိုယ္တိုင္ပင္ ေထာင္ထဲတြင္ အရိုးထုတ္ရဖြယ္ရိွမည္။ ကားေမွာင္ခိုမႈ၊ လာဘ္စားမႈ၊ အာဏာသံုး မတရားသိမ္းပိုက္မႈ၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာ စီးပြားေရးသမားမ်ားနွင့္ ေပါင္းကာ စီးပြားရွာမႈ၊ မိန္းမပ်က္မ်ားနွင့္ ေပ်ာ္ပါးမႈ၊ မိန္းမ ရႈပ္ေထြးမႈ စသည့္ မျမင္ဘူးေသးေသာ အမႈမ်ား အေျမာက္အမ်ား ရိွပါဦးမည္။ ဂုဏ္သိကၡာဟူသည္ မရိွ။ “ကာရင္ အိုေက” ဆိုေသာ ကာရာအိုေက စားေသာက္ဆုိင္၊ ေကတီဗီြမ်ားႏွင့္ မိန္းကေလး အႏွိပ္ခန္း မာဆာ့ခ်္ဆိုင္္မ်ားသို႔ ဝင္ကာ အေပ်ာ္အပါး လိုက္စားၾကသည္။ အငယ္အေနွာင္းမ်ား ထားၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဥပေဒကို လူတန္းစားခြဲျခား သတ္မွတ္ထားပါသလဲ။

ေနျပည္ေတာ္မွရန္ကုန္ အစည္းအေဝးအသြား လူပင္မေရာက္ေသး၊ ဟိုတယ္ (၃) လံုးတြင္ ေပ်ာ္ပါးေနၾက မိန္းမပ်က္ (၃) ေယာက္က တစ္ခန္းစီတြင္ အသင့္ ေစာင့္လွ်က္ရိွသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ား ေငြေၾကး သိန္းေပါင္း သန္းနွင့္ခီ်ကာ ခ်မ္းသာၾကသည္။ ဤမွ် မ်ားျပားေသာ ေငြမ်ား အဘယ္က ရၾကပါသနည္း။ စစ္တပ္အႀကီးဆံုး တပ္ခ်ဳပ္ပင္ (၁၂) သိန္း မေက်ာ္ေသာ လစာနွင့္ ၄င္းတို႔ခ်မ္းသာမႈမ်ားကို စဥ္းစားႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ စစ္ဥပေဒအျပင္ နယ္ဘက္ဥပေဒမ်ားနွင့္ပါ မုခ် ၿငိစြန္းေနေပလိမ့္မည္။
ရဲေဘာ္မွ အရာရွိငယ္အဆင့္ လူမ်ားတြင္ေတာ့ စစ္တပ္မွ အနားယူလွ်င္ ေနစရာအိမ္ပင္ မရိွေပ။ ဘဝ အာမခံခ်က္လည္း မရိွေပ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကေတာ့ ေျမကြက္မ်ား၊ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းမ်ားက ၿမိဳ႕တိုင္းလိုလိုတြင္ ရိွၾကသည္။ သိန္း ေထာင္ေသာင္းေက်ာ္တန္ ေျမကြက္မ်ား တစ္ကြက္ၿပီးတစ္ကြက္ ဝယ္နိုင္ေနၾကသည္။ မည္သူစစ္ေဆးပါသနည္း။ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ ဤမွ် ခ်မ္းသာသြားပါက စစ္ေဆးမႈမ်ား မိႈလိုေပါက္ ေရာက္လာပါလိမ့္မည္။

တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားတစ္ခုအတြင္း တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား

စစ္တပ္အႀကီးအကဲမ်ားနွင့္ ဝန္ႀကီးမ်ား ဤမွ် ခ်မ္းသာေနၾကသည္ကိုေတာ့ စစ္ေဆးရန္ မသိက်ဳိးကံြ် ျပဳေနၾကသည္။ ဥပေဒမရိွသေယာင္ ေမ့ထားၾကသည္။ ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ေအာက္ေျခအဆင့္ ရဲေဘာ္မ်ား၊ အရာရိွမ်ားသည္ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားနွင့္ တင္းမာမႈမ်ား တစ္စ တစ္စ ပိုတိုးလာေနသည္။ နာၾကည္းခ်က္မ်ား၊ အၿငိဳးအေတးမ်ားနွင့္ ခဲထားၾကသည္။ ဘယ္အခိ်န္မွာ ထေပါက္ကဲြမလဲ ဆိုသည္သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသည္။ အႀကီးအကဲမ်ားကလည္း မိမိတို႔ အမွားမ်ား လုပ္မိေနၾကသည္၊ မတရားမႈမ်ား လုပ္ေနၾကသည္ကို သိ၍ အမွန္တရား ထုတ္ေဖာ္သူမ်ားကို အတင္းအၾကပ္ လိုက္လံတားဆီး ႏွိပ္ကြပ္ေနၾကသည္။

တပ္တြင္း စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ေဟာေျပာပဲြမ်ား၊ စစ္စည္းကမ္းဆိုင္ရာ ေဟာေျပာပဲြမ်ား၊ တပ္တြင္းစည္းရုံးေရး ေကာ္မတီမ်ား အစရိွေသာ အသင္းအဖဲြ႔မ်ား ဖဲြ႔၍ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို တက္ေရာက္ေစကာ ၀ါဒမိႈင္းသြင္းၿပီး ၄င္းတို႔အား ေတာ္လွန္ပုန္ကန္လာမည္ကို ေၾကာက္ကန္ ကန္ေနၾကသည္။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ တပ္တြင္းစည္းလံုး ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနသူသည္ ၄င္းတို႔သာ ျဖစ္ေနသည္။ မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ တကူးတက ေသြးထိုးေပးစရာ မလို။ ၄င္းတို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားက အလိုလို ေသြးထိုး ခဲြျခားၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။

၄င္းတို႔ ျခိမ္းေျခာက္ပံုအရ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုးသည္ ႀကံ့ဖံြ႔ကိုသာ ဇြတ္အတင္း မဲေပးခဲ့ၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ ၄င္းဝန္ထမ္းနွင့္ ပတ္သက္ေသာ အရပ္သား ေဆြမ်ဳိးမ်ား၊ ဇနီးနွင့္သားသမီးမ်ား၊ ဇနီး၏ေဆြမ်ဳိးမ်ား အားလံုးတို႔သည္လည္း ႀကံ့ဖံြ႔ကိုသာ မဲေပးခဲ့ၾကသည္။ မဲမေပးပါက အဆိုပါဝန္ထမ္း၏ ဘဝသည္ ၄င္းတို႔လက္ထဲတြင္ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားေပမည္။ ဤစနစ္နွင့္ မဲေပးခိုင္းခဲ့ၾကၿပီး တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပဲြႀကီးကို ဟန္လုပ္ကာ က်င္းပခဲ့သည္။ သိပ္ၿပီး စိတ္မခ်ရပါက မဲဆႏၵနယ္ေျမမ်ားတြင္ ႀကိဳတင္မဲမ်ား ေကာက္ယူၿပီး ေထာက္ခံမဲ ရယူခဲ့သည္။ သူတို႔အေျခခံဥပေဒ ေထာက္ခံျခင္း မဲေပးသည့္ အခါကလည္း ဤနည္းအတိုင္း ျပဳလုပ္သြားခဲ့ၾကသည့္အတြက္ ဝန္ထမ္းနွင့္ လံုးဝ ကင္းရွင္းသူမ်ားသာ မေထာက္ခံၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္မွာ တပ္မေတာ္သားမ်ားသည္ တပ္မေတာ္မွ ထြက္ခ်င္ေနၾကသည္။ 
ထြက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ေပးမထြက္သည့္အတြက္ ယခုေရြးေကာက္ပဲြ အေျပာင္းအလဲကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရိွရိွ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ သို႔အတြက္ ပါတီအသီးသီးမွ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးေဖာ္ေဆာင္မည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပီပီ တပ္မေတာ္သားမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားအားလံုးအတြက္ ၄င္းတို႔ဆႏၵ သေဘာအေလ်ာက္ နုတ္ထြက္လိုက နုတ္ထြက္နိုင္ရန္ အာမခံခ်က္မ်ား၊ အေျပာင္းအလဲမ်ား လႊတ္ေတာ္တြင္ ျပဳလုပ္ေပးၾကရန္ ၄င္းတို႔ကိုယ္စား ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သမၼတေလာင္းမ်ားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံအား အေၾကာက္တရားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းမွ ကင္းေဝးၿပီး ပီျပင္ေသာ မွန္ကန္ေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္၊ Human Right စနစ္မ်ား ခ်မွတ္က်င့္သံုးေပးၾကရန္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကိုယ္စား အေလးထား ေရးသားလိုက္ရေပသည္။

တပ္တြင္းမွ အျဖစ္မွန္မ်ား အေနႏွင့္ တပ္မေတာ္တြင္ ေအာက္ေျခ လူတန္းစားတစ္ရပ္ျဖစ္သည့္ အျခားအဆင့္မ်ားနွင့္ မိသားစုမ်ားသည္ ကြ်န္မ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တပ္မေတာ္အတြင္း ဝင္ခါစမွာေတာ့ နိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ တပ္မေတာ္အတြင္း တကယ္ ေရာက္သြားေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၊ မိသားစု ေဆြမ်ဳိးမ်ား၏ အသက္ကိုသာ ကာကြယ္ေနရသည့္ ကြ်န္မ်ားသာ ျဖစ္သြားၾကသည္။ တပ္အလုပ္မ်ားအျပင္ ၄င္းတို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ား၊ ကေတာ္ဆိုသူမ်ား၏ ခိုင္းေစမႈမ်ား၊ ၄င္းတို႔ သားသမီးမ်ား၏ ခိုင္းေစမႈမ်ား၊ မဆီမဆိုင္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူမ်ား၏ ခိုင္းေစေနမႈမ်ားကိုပါ အခမဲ့ လုပ္ကိုင္ေပးေနရသည္။

၄င္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သူ စစ္သည္ တစ္ဦးတည္းသာ ကြ်န္ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္။ ယင္းစစ္သည္၏ မိန္းမ၊ သားသမီးမ်ားပါမက်န္ ၄င္းတို႔၏ကြ်န္မ်ား ျဖစ္ေနၾကရသည္။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ ရဲေဘာ္သည္လည္း လူသားတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းတြင္လည္း မိသားစုရိွသည္။ နိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ရန္ တပ္မေတာ္သို႔ ဝင္လာေသာသူသည္ စစ္သည္တစ္ဦးတည္းသာ ျဖစ္သည္။ သူ၏တာ၀န္မွာ စစ္တိုက္ရန္သာျဖစ္ၿပီး ကေလးထိန္းရန္ မဟုတ္ပါ။

တပ္မေတာ္ေန႔ အခမ္းအနားတစ္ခုအတြင္း တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား

စစ္သည္၏ မိသားစုသည္ ၄င္းစစ္သည္၏ ဘဝျဖစ္သည္။ စစ္တပ္အႀကီးအကဲ၏ မိသားစုသည္လည္း စစ္တပ္နွင့္မဆိုင္။ စစ္သည္တစ္ေယာက္ကို ဆႏၵမပါဘဲ အတင္းအၾကပ္ ခိုင္းေစပိုင္ခြင့္မရိွ။ ထို႔ထက္ပိုလွ်င္ ယင္းစစ္သည္၏ မိသားစုမ်ားကိုပါ အႀကီးအကဲဆိုသူက ခိုင္းေစခြင့္ မရိွရပါ။ အႀကီးအကဲ၏ ဇနီး သားသမီးဆိုသူမ်ားက ယင္းစစ္သည္နွင့္တကြ ယင္းစစ္သည္၏ မိသားစုမ်ားကိုပါ ခိုင္းေစခြင့္ မရိွရ။ သက္ဆိုင္ေသာ အႀကီးအကဲသည္ သက္ဆိုင္ေသာ စစ္သည္အား နိုင္ငံေတာ္တာဝန္၊ တပ္တာဝန္မ်ားကိုသာ ခိုင္းေစသင့္သည္။ ယခုေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ပါ။ အႀကီးအကဲဆိုသူမ်ား၏ ဇနီးမ်ား၊ သားသမီးမ်ားက တပ္မေတာ္သား စစ္သည္တစ္ဦး အပါအဝင္ ဇနီးနွင့္သားသမီး မိသားစုမ်ားကိုပါ ေအာ္ခ်င္ေအာ္၊ ေဟာက္ခ်င္ေဟာက္၊ ဆဲခ်င္ဆဲ၊ ၄င္းတို႔ အဖိုးအခ ေပးထားေသာ အခိုင္းအေစမ်ားသဖြယ္ ခိုင္းေစေနၾကသည္မွာ အစဥ္အလာသဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကေပသည္။

၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ပေဒသရာဇ္စနစ္မွ အမူအက်င့္မ်ား ရိွေနေသးသည္။ ခိုင္းတာလုပ္ ျပန္မေျပာနဲ႔၊ မေဝဖန္နဲ႔ ဟူေသာ အမိန္႔ေပးမႈမ်ားက တပ္မေတာ္အတြင္း ျပည့္နွက္ေနေပျပီ။ လိုရင္ လိုသလို၊ မလိုရင္ မလိုသလို အျပစ္ေပး အေရးယူမႈမ်ားလည္း ရိွသည္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္လွ်င္ လက္ေအာက္ ရဲေဘာ္မ်ားသည္သာ တပ္မေတာ္၏ အဓိက အားထားရာ ျဖစ္သည္။ နိုင္ငံေတာ္ကို အသက္ေပး ကာကြယ္ေနသူမ်ား၊ မိသားစုဘဝ အပ်က္ခံ ကာကြယ္ေနသူမ်ား၊ ဘဝအနာဆံုး ေပးဆပ္ေနသူမ်ားသည္ ရဲေဘာ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။

ယင္းကို အႀကီးအကဲဆိုသူမ်ားက တပ္မေတာ္တရပ္လံုး အႀကီးအကဲမ်ားပါမက်န္ ဆဲြထည့္လို႔ နိုင္ငံေတာ္ကို ကာကြယ္ေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ စည္းစိမ္ရစ္လို႔ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ ေနၾကသည္က အႀကီးအကဲမ်ားျဖစ္ျပီး ဆင္းရဲတြင္းနက္လို႔ ျဖစ္သလိုစား ျဖစ္သလိုဘဝနဲ႔ ေသဆံုးသြားရသူမ်ားက လက္ေအာက္ငယ္သား ရဲေဘာ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

တပ္မေတာ္နွင့္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားတြင္ အမိန္႔နွင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ထားသည္။ ရဲေဘာ္ သားသမီးမ်ားသည္ နိုင္ငံျခားသြားေရာက္ခြင့္ မရိွ။ ဤသည္ကို လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးရံုးတြင္ အျခားအဆင့္ရဲေဘာ္၏ သမီးတစ္ဦး နိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္လို၍ နိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ယူရန္ လိုအပ္ေသာ ပံုစံ (၁ဝ) နွင့္ ပံုစံ (၁၇) အတြက္ ေတာင္းယူေနစဥ္ လဝကမွ ဝန္ထမ္းက ေျပာဆိုေနျခင္းကို ၾကားခဲ့ရသည္။

သို႔ေသာ္လည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၊ အႀကီးအကဲဆိုသူမ်ား၏ သားသမီးမ်ားကေတာ့ နိုင္ငံျခားတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ပင္ မဟုတ္၊ ပညာသင္လို႔ေကာင္း၊ ေစ်းဝယ္ထြက္လို႔ေကာင္း၊ Night Club တက္လို႔ ေကာင္းေနၾကသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၄င္းတို႔ ထုတ္ျပန္ထားေသာ အမိန္႔မ်ားသည္ အဘယ္မွာ တရားမွ်တပါမည္နည္း။ အျခားအဆင့္ ရဲေဘာ္မ်ား၏ သားသမီးမ်ား၊ မိသားစုမ်ား မေကာင္းစားရ၊ အခြင့္အေရး မရိွေစရ၊ မႀကီးပြားေစရဟူေသာ အမိန္႔နွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ပင္ ျဖစ္သည္။

တကယ္ဆိုလွ်င္ ရဲေဘာ္သားသမီးသည္လည္း လူသားပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္၊ တိုးတက္ပိုင္ခြင့္၊ တက္လွမ္းပိုင္ခြင့္ ရိွသင့္ေပသည္။ ဒီမိုကေေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုး လမ္းျပေပးေနေသာ အစိုးရတရပ္ အေနျဖင့္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို နားလည္ေပးနိုင္ရမည္၊ အခြင့္အေရးမ်ား ေပးနိုင္ရမည္။ ၄င္းတို႔ ကိုယ္တိုင္ကပင္ ဒီမိုကေရစီ၏ စံႏႈန္းမ်ားအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးေနရေတာ့မည္။ ထိုသို႔မွ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ၄င္းတို႔ စီစဥ္ေပးထားေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟူသည္ နိုင္ငံတကာမွာ မ်က္နွာပန္းလွေအာင္ ဟန္ျပလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ယေန႔က်င္းပေနသည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ သဘာပတိဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားမွာ မၾကာေသးခင္အခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ယူနီေဖာင္း၀တ္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး အရပ္၀တ္လဲကာ လူသူမရွိေသာ မဲဆႏၵနယ္မ်ားတြင္ အသားလြတ္ အႏိုင္ယူ တက္ေရာက္လာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အျခားနယ္ေျမ မဆိုထားႏွင့္ သူတို႔၏ ဇာတိနယ္ေျမမ်ားတြင္ပင္ သတိၱရွိရွိ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံဖို႔ စိုးရြံ႕ၾကသည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္ မလြဲဧကန္ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးေနပါျပီဆိုေသာ အသံသာ ထြက္လာပါမည္။ လက္ေတြ႔မွာ ပေဒသရာဇ္စနစ္အတိုင္းသာ ဆက္လက္ ရိွေနေပဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူလူထုတြင္ ဘာအခြင့္အေရးမွ ရိွမည္မဟုတ္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ယခင္အတိုင္းသာ ရိွေနပါဦးမည္။ ဘာမွေတာ့ ထူးျခားလာမည္ မဟုတ္ပါ။ သို႔ဆိုလွ်င္ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ကာ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ အသက္စြန္႔ တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ရဟန္းရွင္၊ လူ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူမ်ား၊ အာဏာရွင္မ်ား၏ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားထဲတြင္ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္အား ေစာင့္စားရင္း ေပးဆပ္ေနၾကသူမ်ားအား အဘယ္သို႔ သမိုင္းေၾကြး ဆပ္ၾကမွာလဲ။ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အတြက္ အဘယ္သို႔ တာ၀န္ေက်ျပြန္စြာ လူသားအခြင့္အေရး ေပးအပ္ႏိုင္ပါမည္လဲ စဥ္းစားရင္း……..