ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားကို ကယ္တင္ရွင္ ေခၚထုိက္သလား

(ဧရာ၀တီ)

ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ ပံုၾကီးရဲ့ ေငြရတုကာလမွာ ဒီေမးခြန္းကို ေမးၾကည့္တာပါ။
ျမန္မာျပည္ကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြခ်ည္း အုပ္ခ်ဳပ္လာတာ ႏွစ္ေပါင္း ရာစုႏွစ္တ၀က္ေတာင္ ေက်ာ္လာျပီ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကေန  အခုအခ်ိန္အထိပါပဲ။ ဒီမုိကေရစီ အစိုးရ အမည္ခံထားတဲ့ လက္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြရဲ့ အစိုးရက ေျဖေလွ်ာ့မႈတခ်ဳိ႔ကို လုပ္ေနတယ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း အာဏာသိမ္းထားတဲ့ ႏွစ္ေတြကိုလည္း  “ ေရြးခ်ယ္မႈ choice မဟုတ္ဘဲ လုိအပ္ခ်က္ necessity “ လို႔ ဆင္ေျခေပးၾကတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမုိကေရစီ ခ်န္ပီယံလို႔ နာမည္ခံခ်င္တာပါပဲ။


အရင္တပတ္က အာဖရိကတုိက္မွာ ရွိတဲ့ မာလီႏုိင္ငံမွာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပခဲ့တယ္။ မာလီဆုိတာက ျပင္သစ္ရဲ့ ကိုလိုနီေဟာင္း ကုန္းတြင္းပိတ္ ႏုိင္ငံေလးပါ။ ၁၉၆၀ မွာ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္ ရာသီဥတုက ေဖာက္ျပန္၊ ႏုိင္ငံေရးက မတည္မျငိမ္နဲ႔ အလြန္ဆင္းရဲပါတယ္။ ႏွစ္ဆယ့္ သံုးႏွစ္လံုးလံုး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းထားျပီး ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ ေတြက်မွ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို က်င္းပခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ စီးပြားေရး တုိးတက္မႈ လ်င္ျမန္ခဲ့သလုိ၊ ဒီမုိကေရစီလည္း ဖြ႔ံျဖိဳးလာခဲ့တယ္။ အာဖရိကစံနဲ႔ ဆုိရင္ မာလီကို စံျပႏုိင္ငံအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾက တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မႏွစ္မတ္လမွာေတာ့ ေနာက္တၾကိမ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ျပန္တယ္။ အရင္တပတ္ကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပန္လည္ က်င္းပႏုိင္ပါျပီ္။ အာဏာသိမ္းျပီး တႏွစ္အၾကာမွာပဲ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ျပန္ေလွ်ာက္ႏုိင္ျပီလို႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္ ထုိင္း (၂၀၀၆) နဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ (၂၀၀၇) မွာ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈေတြနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္္္။  ဒီႏွစ္ႏုိင္ငံစလံုးမွာ မၾကာခဏ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းတဲ့ အစဥ္အလာရွိပါတယ္္။  ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အာဏာသိ္မ္းသိမ္း၊ ျပသနာေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပျပီး အနုိင္ရတဲ့ ပါတီကို အာဏာလႊဲ လိုက္တာပါပဲ။
ေလ့လာခ်က္ တခုအရ ၁၈၇၅ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၄ ခုႏွစ္အတြင္း ဒီမုိကေရစီစနစ္ကို ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ ႏုိင္ငံေပါင္း ၁၁၇ ႏိုင္ငံရွိခဲ့တယ္။ ႏုုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ကို ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တင္တယ္္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တင္တယ္။ ပါတီေတြ တစ္ပါတီထက္မက ရွိတယ္။ 
အာဏာရပါတီေခါင္းေဆာင္ဟာ အသစ္ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႔ လက္ထဲကို ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးတာ ဆိုတဲ့ စံေတြနဲ႔  သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒီလို ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆီကို စတင္အေျခခ်ျပီးခါမွာပဲ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာနဲ႔ ၾကံဳလိုက္ရျပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သြားတဲ့ ႏိုင္ငံ ၂၅ ႏိုင္ငံ ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုက ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးျပီး အရပ္သားအစိုးရဆီကို အေႏွးနဲ႔ အျမန္ အာဏာလက္ေျပာင္းေပးလုိက္တာပါပဲ။

အတိအက် ဆုိရရင္ အဲဒီကာလအတြင္း အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္ခဲ့ျပီး အာဏာျပန္လႊဲေပးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ထုိင္း၊ ပါကစၥတန္၊ ဂါနာ၊ ပီရူး၊ အာဂ်င္တီးနား၊ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယားနဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယား တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မလႊဲေပးေတာ့တဲ့ ႏုိင္ငံက ငါးႏုိင္ငံပဲ ရွိပါတယ္၊ အဲဒီအထဲမွာ ျမန္မာ၊ ဆူဒန္၊ ယူဂန္ဒါတို႔ တသုိက္ျဖစ္ပါတယ္။

ဇူလုိင္လဆန္းပိုင္းမွာ အီဂ်စ္စစ္တပ္က ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္တာမ်ဳိး (အာဏာသိမ္းတာပါပဲ) ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ၂၀၀၆ တုန္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။  ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရက အာဏာရွင္ဆန္လာလို႔ တုိင္းျပည္မွာ ေသြးထြက္ သံယိုတာေတြ ပိုဆုိးမသြားေအာင္ ၀င္ထိန္းရတာလို႔ ဆိုပါတယ္။  ထူးျခားတာက ထုိင္းမွာ၊ အီဂ်စ္မွာ စစ္တပ္ အာဏာ သိမ္္းတာကို ျပည္သူ တခ်ဳိ႔က ေထာက္ခံၾကသလို ဒီမုိကေရစီ ႏုိင္ငံေတြ (အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပ) ကလည္း  မသိသလိုေနၾကတယ္။ အီဂ်စ္အေျခအေနကို တူရကီပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ႏႈုိင္းယွဥ္ေနၾကတယ္။ တူရကီမွာ ၁၉၆၀ ေနာက္ပုိင္း စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈ ေလးၾကိမ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔တက္လာတဲ့ အစိုးရက ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္တယ္လို႔ စစ္တပ္က ယူဆတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ အာဏာ၀င္သိမ္းတာပါ။ 

“ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို တည့္မတ္ေပး” တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ Political Islam ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ အဓိက ရန္သူအျဖစ္ စစ္တပ္က ေၾကညာထားတယ္။ အီးယူနဲ႔ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံေတြက ေထာက္ခံတယ္။ ဒီမုိကေရစီကို ကာကြယ္တဲ့ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈအျဖစ္ပဲ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီ အတြက္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာမ်ဳိးလည္း ရွိေသးသလားလို႔ ေမးရင္ ရွိပါတယ္။ (၁) အာဏာရွင္လက္ထဲကေန အာဏာကို သိမ္းယူတဲ့အခါ (၂) လူထုဆႏၵျပပြဲေတြ ေပၚေပါက္တဲ့ အခါ စစ္တပ္ဟာ လူထုဘက္က ရပ္တည္တဲ့ အခါ (၃) လူထုဆႏၵပြဲေတြကို ျငင္းဆန္ေနတဲ့ အာဏာရွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အာဏာသိမ္းတဲ့အခါ (၄) မလႊဲမေရွာင္သာတဲ့ အေျခအေနမွာလူထု ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြက တုိင္းျပည္ အာဏာကို သိမ္းပိုက္လိုက္တ့ဲအခါ (၅) အာဏာရွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတဲ့အခါ (၆) လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို စစ္တပ္က ကမကထလုပ္ျပီး အခ်ိန္တုိအတြင္း က်င္းပေပးတဲ့အခါ (၇) ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အစိုးရလက္ထဲကို အာဏာလႊဲ ေပးတာနဲ႔ အဆံုးသတ္ႏုိင္တဲ့အခါ ဒီမုိကေရစီအတြက္ အာဏာသိမ္းတာလို႔ သတ္မွတ္နုိင္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းေၾကာင့္ပဲ အာဏာသိမ္းသိမ္း အာဏာသိမ္းျပီးရင္ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခ်ိန္တို အတြင္း က်င္းပေပး၊ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အစိုးရလက္ထဲကို အာဏာလႊဲေျပာင္းေပး၊ စစ္တပ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကိစၥေတြမွာ၀င္မစြက္ဘဲ စစ္တပ္နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ တုိင္းျပည္ကာကြယ္ေရး (ျပည္ပရန္ ကာကြယ္ေရး) ကိစၥေတြကို လုပ္ဖို႔ စစ္တန္းလ်ားကို ေအးေအးေဆးေဆးျပန္သြားရင္ ဒီလို အာဏာသိမ္းမႈမ်ဳိးကို ၾကိဳဆုိသင့္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီအတြက္ အာဏာသိမ္းမႈအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴး ထုိက္ပါတယ္။

ဥပမာ တူရကီက စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈ (၁၉၆၀)၊ ေပၚတူကီ (၁၉၇၄)၊ ထုိင္း (၂၀၀၆) စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းမႈတို႔ကို ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ခံရတဲ့ အစိုးရလက္ထဲကို အပ္ခဲ့လို႕ ခ်ီးက်ဴးၾကပါတယ္္။ ေလာေလာဆယ္ အီဂ်စ္ စစ္တပ္ရဲ႔ အာဏာသိမ္းမႈက ဒီမုိကေရစီအတြက္ ဟုတ္မဟုတ္ မေသခ်ာေသးပါဘူး။ အီဂ်စ္ စစ္တပ္ဟာ ဒီမုိကေရစီကို ကာကြယ္ဖူးတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ အာဏာရွင္ကို ကာကြယ္ခဲ့တဲ့ သမုိင္းနဲ႔ အခြင့္ထူးခံတဲ့ သမုိင္းပဲ ရွိပါတယ္။ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးမွာ ၄၀ ရာခုိင္နႈန္းအထိ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ထားတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အာဏာသိမ္းတဲ့ သမုိင္းကို ၾကည့္ရင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမႈကို ၾကည့္ၾကည့္၊ ၁၉၈၈ အာဏာသိမ္းမႈကို ၾကည့္ၾကည့္ ဒီမုိကေရစီအတြက္ အာဏာရသိမ္းတဲ့ လကၡဏာမရွိပါဘူး။ ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုပဲ ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ေရြးခ်ယ္ခံထားရတဲ့ အစိုးရလက္ထဲကေန အာဏာကို သိမး္ယူခဲ့တယ္။ ၁၉၈၈ မွာ အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ လူထုက ဆႏၵျပတဲ့အခါ လူထုဘက္က မရပ္ဘဲ အာဏာရွင္ဘက္မွာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏုိင္ရတဲ့ ပါတီကို အာဏာမလြဲခဲ့ဘူး။
စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းထားတဲ့ကာလမွာ တုိင္းျပည္က ခ်မ္းသာရက္နဲ႔ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲသြားတယ္။ အစိုးရက ဆင္းရဲေပမယ့္ ၀န္ၾကီးေတြပဲ ခ်မ္းသာၾကတယ္။ တပ္မေတာ္က ဆင္းရဲေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြပဲ ခ်မ္းသာ သြားၾကတယ္။ အခုအထိလည္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစုက သူတို႔ရဲ့ အဆင့္ေနရာ အခြင့္ထူးခံတာေတြကို လက္လႊတ္ခံဖုိ႔ အဆင္သင့္ ရွိပံု မရေသးပါဘူး။ ၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုေၾကာင့္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတာ က်င္းပေပးခဲ့တယ္။ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာ မလႊဲဘဲ အခ်ိန္ဆြဲလာရင္း ၂၀၀၇ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ ၾကံဳရတဲ့အခါမွ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို  က်င္းပခဲ့တယ္။ ဒီတၾကိမ္မွာလည္း စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ဖြဲ႔စည္းပံုထဲမွာ အတိအလင္းထည့္ျပီး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြကပဲ တုိင္းျပည္ကို ဆက္ျပီးေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေနျပန္တယ္။

မၾကာခင္က လႊတ္ေတာ္မွာ ေျမယာကိစၥကို ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ အာဏာသိမ္းထားတဲ့ ကာလမွာ တႏုိင္ငံလံုးမွာ စစ္တပ္က သိမ္းထားတဲ့ ေျမဧက ႏွစ္သိန္းေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒိကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက (ေ၀သာလီျပည္ကို ဘီလူး၀င္စီးသလို) ဥပမာေပးတာ ျပင္းထန္လြန္းလို႔ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးက ကန္႔ကြက္တယ္။ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ ဥကၠဌ သူရ ဦးေရႊမန္းကလည္း ေနာက္တခါ ေ၀ဖန္ရင္ တားျမစ္မယ္လို႔ ဆုိတယ္။ ဒီိလို ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနျပည္ေတာ္မွာ လယ္သိမ္းခံထားရတဲ့ လယ္သမားေတြက သူတုိ႔ လယ္ေျမေပၚမွာ ၀င္ထြန္တ့ဲအခါ ေျမသိမ္းထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး သန္းေရႊရဲ႔ ကိုယ္ေရး အရာရွိက ေသနတ္နဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္တယ္။ ဒီကိစၥကို လယ္သမားေတြဘက္က အမႈဖြင့္ေတာ့ ဘယ္တရားရံုးမွ လက္မခံရဲပါဘူး။ ဒါက ျမန္မာျပည္ရဲ႔ လက္ရွိ အေျခအေနပါ။

ေလာေလာဆယ္ ေျဖေလွ်ာ့မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ဖို႔ မထုိက္ဘူးလားလို႔ ေမးရင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္စကား သတိရပါတယ္။ “ဒီမုိကေရစီဆုိတာ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ ေပးဆပ္ျပီးေတာ့ တိုက္လိုက္တဲ့အခါမွာ အခုအခ်ိန္မွာ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြကအစ ဒီမုိကေရစီကို မသြားရင္ မရေတာ့ဘူးလို႔ သေဘာ ေပါက္သြားတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ျပီမဟုတ္လား။ သူတို႔ ႀကိဳက္ႀကိဳက္၊ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ဒိမုိကေရစီကို သူတို႔ ျငင္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အဲဒါ ျပည္သူေအာင္ပြဲမဟုတ္လား” လို႕ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္လာခါစမွာ ကိုမင္းကိုႏုိင္က လာၾကိဳတဲ့ျပည္သူေတြကို ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာစစ္တပ္ (ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ) ဟာ ဒီမုိကေရစီကို ကာကြယ္တဲ့ သမုိင္းေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ၁၉၈၈ ကေန ဒီေန႔အထိ ျပည္သူေတြရဲ႔ ဒီမုိကေရစီ အိပ္မက္ေတြကို ရုိက္ခ်ဳိးခဲ့တဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းပဲ ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးမွာ အခြင့္ထူးခံခဲ့တဲ့ (အခြင့္ထူး ခံေနဆဲ) သမုိင္းေၾကာင္းပဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔ အထိလို႔ ေျပာတာက ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္း ပိတ္ဆုိ႔ေနတာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ အခ်ိန္ယူ ေရးဆြဲထားတဲ့ ဒီမုိကေရစီ နည္းလမ္း မက်တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ေရးဆြဲထားတာေၾကာင့္မို႕ပါ။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲညစ္မဲခိုး နညး္လမ္း ေပါင္းမ်ဳိးစံုသံုးျပီး အႏုိင္ယူ၊ စစ္ယူနီ ေဖာင္းခြ်တ္ျပီး အရပ္၀တ္ လဲထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြနဲ႔ တုိင္းျပည္ကို ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာကို ေျပာတာပါ။ ျပည္သူ သန္း ၆၀ နဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရး ကိစၥကို စစ္ဦးစီးတေယာက္ထဲက သေဘာမတူရင္ ျပင္လို႔ မရတဲ့ ကိစၥကို ေျပာတာပါ။

တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီကို စျပီး ေတာင္းဆုိသူေတြဟာ ျပည္သူေတြျဖစ္သလို ျမင္ေနသမွ် အေျပာင္းအလဲတုိင္းဟာ ျပည္သူေတြ လုပ္တဲ့ အေျပာင္းအလဲပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြနဲ႔ ဆုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒုတိယအေၾကာင္းရင္းပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တခ်က္က ကမၻာ့အေျခအေနပါ၊ ဒီေန႔ ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံ ၉၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ  ပံုမွန္ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို က်င္းပေနၾကပါျပီ။ စစ္ေအးေခတ္တုန္းကလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီး အၾကာၾကီး အုပ္ခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ ေခတ္ကုန္သြားပါျပီ။ 

တခ်ဳိ႔ေျပာေနၾကသလုိ ျမန္မာဗိိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ အထက္ကေန ေအာက္ကို ခ်ေပးခ်င္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ အခ်ိန္ေစာင့္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ တကယ္ ေစတနာပါရင္ လက္ရွိ အေျပာင္းအလဲက အခုေလာက္ ခက္ခဲေနစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူးလို႔ ျမင္ပါတယ္။

 (ညီေစာလြင္သည္ ျမန္မာ့အေရးႏွင့္ ကမာၻ႔ေရးရာ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကို ေရးသားေနသူ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕တြင္ လတ္တေလာ ေနထိုင္သူျဖစ္သည္။)